Die zijn bescheiden, maar bijzonder aardig deze week, namelijk twee mooie (en mooi uitgegeven) titels uit de Limburgse literatuur van rond 1900.
-Emile Erens, Korte Verhalen (1906). Een bundel bijzonder aardige en vaardig geschreven, doorgaans nogal katholieke, neomystieke schetsen en verhalen van de broer van Frans. De bundel bevat het verhaal ‘Morphine’: een van de weinige verhaaltjes uit de Nederlandse literatuur van destijds waarin een mannelijk hoofdpersoon, op weliswaar bescheiden wijze, een positieve drugservaring heeft. Leuk.
-Emile Seipgens, Jean – ’t Stumpke – Hawioe-ho! (1893). Korte roman plus twee verhalen van deze slechts enigszins beroemde, afgevallen priester. In Jean begon ik net te lezen en het beviel me direct goed.
(Decadente) aanwinsten (7)
Die zijn bescheiden, maar bijzonder aardig deze week, namelijk twee mooie (en mooi uitgegeven) titels uit de Limburgse literatuur van rond 1900.
-Emile Erens, Korte Verhalen (1906). Een bundel bijzonder aardige en vaardig geschreven, doorgaans nogal katholieke, neomystieke schetsen en verhalen van de broer van Frans. De bundel bevat het verhaal ‘Morphine’: […]