Zoekresultaten voor: eduard veterman

Beardsley in Holland: Eduard Veterman

Trouwe en verfijnde lezers kennen uiteraard de roman De hoornen van den maan. Deze, een fraai staaltje van Nederlandse décadence littéraire, verscheen in 1924. We noemden hem hier al eens. Ik, en velen met mij, nam altijd aan dat de op het titelblad genoemde Jan van Ees, toneelspeler en vriend van Eduard Veterman, de Beardsley-achtige tekeningen maakte. Veterman was immers de schrijver. Een oplettend bericht van de hooggewaardeerde Paul S. corrigeerde deze te gemakkelijke veronderstelling. […]

Over onvindbare boeken en ‘de schoenen van Couperus en de wandelstok van Wilde’?

Op veilingsite catawiki sluit zondag de hier eerder aangekondigde grote 1900-boekenveiling. De mooiste en zeldzaamste boeken gaan daar onder de hamer; Lorrain, Rachilde, Van Dongen, Van Gogh, Dumaar etc. etc. Very nice en leuk en ik zou over elk van de vijftig kavels wel een stukje kunnen schrijven maar daar ontbreekt me de tijd voor. … Lees verder “Over onvindbare boeken en ‘de schoenen van Couperus en de wandelstok van Wilde’?”

Carel Scharten en het (polder)decadentisme: De bloedkoralen doekspeld

Vraag: welke van de volgende Nederlandse schrijvers schreef géén roman die je probleemloos aan de stroming van het decadentisme kunt verbinden? A. Louis Couperus B. Jacob Israël de Haan C. Carel Scharten D. Eduard Veterman U zou natuurlijk gaan voor antwoord ‘C’. Fout! Het is een instinkerd, want het goede antwoord staat er niet bij. … Lees verder “Carel Scharten en het (polder)decadentisme: De bloedkoralen doekspeld“

Een ‘Mode-Dekadentje’ en het model voor Nescio’s Uitvreter?

Een betrekkelijk rijke bron voor ons nimmer aflatend onderzoek naar polderdecadentisme en aanverwante stromingen zijn de met name wat minder bekende tijdschriften. En aangezien het dwepen met decadentie bij de meeste mensen — uitzonderingen daargelaten — een voorbijgaande fase is, die zich zo ongeveer rond het twintigste levensjaar afspeelt, bieden binnen die context vooral studentenbladen een weinig bestudeerde maar interessante schat aan informatie. Onlangs stuitten wij op een wel heel interessant en opmerkelijk voorbeeld. […]

Literaire zelfmoorden rond 1900

In zijn essaybundel ‘De laatste deur’ geeft Jeroen Brouwers een uitvoerig overzicht van zelfmoord als motief in de Nederlandse literatuur van de laatste paar eeuwen. Het is een fantastisch boek, maar het fin de siècle komt er bij hem een beetje bekaaid vanaf. Tijd voor een lijstje met enkele aanvullingen. […]

Een haschisch-séance in 1909

Gevallen van recreatief drugsgebruik in de Nederlandse literatuur van rond 1900 zijn voor zover ik weet op de vingers van één hand te tellen. Natuurlijk werd er heel wat geslikt en gespoten, maar dat was puur medisch, om de doorgaans vrouwelijke nerfjes wat te kalmeren. Gewoon voor de lol drugs gebruiken was er niet bij. […]

Polderdecadentisme (8b)

Kijk nu! Het is uiteraard vast simpelweg een gek toeval, maar vorig jaar zette ik, dankzij Paul S., J.L. Gregory bij in de galerij der polderdecadenten en nu blijkt iemand (een trouwe lezer?) hem op Wikipedia bij enkele groten der decadentistische aarde te hebben geschaard: ‘Nederlandse schrijvers met zo’n langere of kortere decadente periode zijn … Lees verder “Polderdecadentisme (8b)”