Een greep uit het Parijse leven van Kees van Dongen: over Jean Lefort (1900)

Nog meer Nederlands-Parijse connecties. Terwijl ik de laatste hand legde aan het Oscar Wilde-stuk kwam een boek in mijn bezit dat als een van de Heilige Gralen van gezochte fin-de-siècle-romans mag gelden. Het is meer dan tien jaar geleden dat ik bij Fokas Holthuis achter het net viste toen hij Jean Lefort. Een Greep uit het … Lees verder “Een greep uit het Parijse leven van Kees van Dongen: over Jean Lefort (1900)”

Eenmaal, andermaal…! (2)

De werkelijkheid is vast vele malen gecompliceerder, maar aangezien de beginselen van dit blog naast strikt wetenschappelijk ook zwaar zwartromantisch zijn, mogen we graag denken dat wij bepalend moeten zijn geweest voor enkele mijns inziens zeer opvallende veilingresultaten, gister te Utrecht. […]

Polderdecadentisme-voetnoot

Jules Schürmann (1878-1958) schreef enkele dichtbundels die je zo nu en dan antiquarisch tegenkomt. Die uitgaven zien er doorgaans leuk uit, maar een echt briljant dichter was hij bepaald niet. Wél liet hij zich, ietwat tevergeefs dus, inspireren door enkele Franse schrijvers die in de Nederlandse letteren weinig sporen hebben achtergelaten. […]

Het album van Roosje van Lelyveld

Van aanstaande 19 oktober tot 22 maart 2009 zal in het Singer museum ‘het album van Roosje van Lelyveld’ te zien zijn. Deze Larense jongedame verzamelde in de jaren rond 1910 in haar poëziealbum in plaats van sullige gedichtjes bijdragen van allerlei bekende (en uiteraard ook nu minder bekende) schilders en schrijvers, onder wie […]

Polderdecadentisme (13)

Deze maal betreft het het romannetje Ombres Chinoises (1924) van Marguerite Schürmann: de echtgenote van de eerder genoemde Jules Schürmann. Ik noem dit voor het gemak maar polderdecadentisme, hoewel ik het ook had kunnen plaatsen in de eveneens boeiende categorie ‘lesbos in de literatuur.’ Het is een bijzonder geval van een tekst waarvan het niet … Lees verder “Polderdecadentisme (13)”

De zomer bezongen

Door Jules Schürmann (1873-1927) deze maal. Een niet oninteressante vergeten componist en dichtertje aan wie ik te zijner tijd, als het minder zomers weer is, eens een langer bericht zal wijden. Zomer De zon die langzaam vlammend-rood gaat zinken Straalt glinster-gouden gloeden over ’t veld En doet de gele, volle halmen blinken Waarover zigzaggend een … Lees verder “De zomer bezongen”