Marie Corelli’s ‘waarschuwing’ tegen de Groene Fee

‘The Sorrows of Satan’ smaakte naar méér Marie Corelli (1855-1924). Haar ‘Wormwood: A Drama of Paris’ (1890), dat deels op de Jack the Ripper-moorden uit 1888 gebaseerd zou zijn, wordt wel beschouwd als ‘proto-modernistisch’ en dat is zo gek nog niet. Het vertelperspectief is zodanig subjectief dat de waarneming van de verhaalde werkelijkheid volstrekt door dat perspectief bepaald wordt. Een nieuw literair procedé waarvan inderdaad rond 1890 op het klassieke modernisme van Marcel Proust en James Joyce anticiperende voorlopers als eersten voorzichtig gebruik zouden maken. […]

‘The Sorrows of Satan’ smaakte naar méér Marie Corelli (1855-1924). Haar ‘Wormwood: A Drama of Paris’ (1890), dat deels op de Jack the Ripper-moorden uit 1888 gebaseerd zou zijn, wordt wel beschouwd als ‘proto-modernistisch’ en dat is zo gek nog niet. Het vertelperspectief is zodanig subjectief dat de waarneming van de verhaalde werkelijkheid volstrekt door dat perspectief bepaald wordt. Een nieuw literair procedé waarvan inderdaad rond 1890 op het klassieke modernisme van Marcel Proust en James Joyce anticiperende voorlopers als eersten voorzichtig gebruik zouden maken. […]

Virtueel museum over absint

Zoiets zie ik Heineken nog niet doen. Deze producent van het fin de siècle-drankje bij uitstek, absint natuurlijk, pakt het goed, haast wetenschappelijk verantwoord aan. Zo hebben ze een heel Absinth Museum gecreëerd, alwaar allerlei fraai virtueel historisch illustratiemateriaal en objecten te zien zijn. Op de website zijn ook allerlei historische teksten uit het fin de siècle over de groene fee te downloaden. Het meest verrassend vond ik de afdeling Absinth in the movies. Absint in literatuur en beeldende kunst waren me bekend, de obscure substroming van absintfilms niet, maar ze kunnen gewoon besteld worden. Proost!

Zoiets zie ik Heineken nog niet doen. Deze producent van het fin de siècle-drankje bij uitstek, absint natuurlijk, pakt het goed, haast wetenschappelijk verantwoord aan. Zo hebben ze een heel Absinth Museum gecreëerd, alwaar allerlei fraai virtueel historisch illustratiemateriaal en objecten te zien zijn. Op de website zijn ook allerlei historische teksten uit het fin de siècle over de groene fee te downloaden. Het meest verrassend vond ik de afdeling Absinth in the movies. Absint in literatuur en beeldende kunst waren me bekend, de obscure substroming van absintfilms niet, maar ze kunnen gewoon besteld worden. Proost!