Adwaita’s Zarathustra-Sonnet — een halte, maar geen eindstation

SONNET Wanneer na sterredans Strauss, dirigent, Van de aarde Zarathustra heeft gedragen, Terwijl het sphingisch c-g-c blijft vragen Naar ’t wezen van het wereldfundament, Dan rolt, net als een trein die langs komt jagen, Ver – vlak bij – ver, het applaudissement. Strauss buigt. ’t Schijnt of hij zegt: Ja, ja! Ik ben ’t, Ik … Lees verder “Adwaita’s Zarathustra-Sonnet — een halte, maar geen eindstation”

De eeuwige kringloop muzikaal uitgebeeld

In de periode dat Richard Strauss (1864-1949) als eerste dirigent aan de Opera van München was verbonden, begon hij, formeel gezien, aan het zesde van zijn symfonische gedichten: Also sprach Zarathustra. Praktisch bezien is Aus Italien het ook niet waard om als zodanig te worden gekwalificeerd. Eigenlijk is de compositie nauwelijks meer dan een opsomming van een aantal muzikale reisimpressies. […]

In de periode dat Richard Strauss (1864-1949) als eerste dirigent aan de Opera van München was verbonden, begon hij, formeel gezien, aan het zesde van zijn symfonische gedichten: Also sprach Zarathustra. Praktisch bezien is Aus Italien het ook niet waard om als zodanig te worden gekwalificeerd. Eigenlijk is de compositie nauwelijks meer dan een opsomming van een aantal muzikale reisimpressies. […]