Sander Bink
Over Hanna’s Art Nouveau-hoekje en modern gevloek tegen de gemoedelijke eenvoud.
Aanstaande zaterdag opent in het Haagse Gemeentemuseum de tentoonstelling Art Nouveau in Nederland. Reuze benieuwd wat ze aan minder bekend werk weten op te duiken, wellicht een vleugje De Nerée, hebben we weer wat gratis PR voor ons projectje. De focus ligt op toegepaste kunst en deel van de grafiek komt van onze jongere buurman […]
Op zoek naar De Nerée’s verloren model en muze Madame de S.
Wanneer in het rond 1900 spelende Sodom et Gomorrhe het gezelschap in een boemeltreintje naar het buiten van Madame Verdurin stoomt, bevindt zich daarin ook een mysterieuze Russische prinses die Cottard doet opmerken dat: ‘(…) de prinses in de trein [moet] zitten, ze heeft ons zeker niet gezien en is in een ander compartiment ingestapt. […]
Stabat Mater Dolorosa: van en over twee prachtwerken van Gustave Adolphe Mossa
Op de aanstaande TEFAF biedt de Brusselse kunsthandel Eric Gillis, gespecialiseerd in het symbolisme, twee heel mooie werken van Mossa aan. Bij mijn weten worden hoogwaardige werken van deze héél bijzondere decadent-symbolist zelden aangeboden. Het eerste werk is een landschap met de titel De fontein, ontstaan tussen 1905 en 1910 en is een aquarel op […]
Liefde is bescherming: van en over Couperus en Gorters Verzen 1890.
Liefde is bescherming. Zij dacht dat, zo zij liefhad, zij beschermen zou, zij hèm beschermen zou, voor het Leven, het Noodlot en zichzelf. Want liefde was haar het afsmekende gebed: het Noodlot zou niet durven verpletteren, een, die werd bemind… Dit zijn de mooiste drie zinnen uit de hele Nederlandse literatuur. De passages over de […]
In Memoriam Menno Wigman
Voor het eerst tik ik zonder enige vorm van retoriek of ongein, in tranen, denkend aan de dood, in de avond. Menno Wigman is dood. Fuck dude, fuckin’ fuck! Ik schakel nu niet over naar een klinische analyse van het zwartromantische-decadente gehalte van zijn oeuvre of wat ook. Het gaat om de mens Menno Wigman. […]
Een gedicht voor Nieuwe Kunst-vormgever Chris Wegerif.
In de reeks ‘Gedichten voor…’ schrijf ik geen rijmpjes voor u, dat kan ik niet en houd ook helemaal niet van poëzie, maar worden gedichten gewijd aan als het even kan de modernste kunstenaars van rond 1900 gedocumenteerd. Enkel en alleen om u en de kunstgeschiedenis te dienen. Het mooiste zijn natuurlijk de gedichten gewijd […]
Ja, dood was ze, eindelijk dan, eindelijk dood!: Een verhaal van Borel met tekeningen van De Nerée
In februari 1900 verscheen in De gids het verhaal ‘De laatste incarnatie’ van Henri Borel. Het werd in het voorjaar van 1901 als titelverhaal van Borels verhalenbundel in boekvorm uitgegeven. Het is een door en door ziek, decadent en ‘fout’ verhaal over een Japanse hoer die enkel ter decoratie dient voor twee Westerse blanke heren […]
Péladans ultieme decadente zonde van en voor Thierry Baudet.
Angst voor agressieve feminisering en castratie, een vermeende teloorgang van het vermogen van de jongste generatie om de door de voorvaderen geschapen cultuur-uitingen op waarde te schatten en eigen te maken, een verlangen naar een mythische tijd waarin mannen nog mannen waren en vrouwen vrouwen, waarin klassieke muziek het lezen van Vergilius begeleide en de […]
Wie is wie in Toorops De sfinx (1892)?
Ik weet niet of dit bekend is, kan er niets over vinden, dus bij deze een mogelijk aardig detail aangaande het grootste Nederlandse symbolistische schilderkunstige meesterwerk. In de zomer van 1970 haalt Hermine Schuijlenburg in een gesprek met Dick Veeze herinneringen op aan de mensen in de kringen rond Toorop en De Nerée rond 1900. […]
Karel de Nerée Il y a la chute grande (1900-’01)
De val is eindeloos Het eeuwig dode De begraven ondergang Van eindeloze tijden. Mijn ziel is de vonk Essentie aller vonken De eeuwige hostie Waaruit mijn handen Godvrezend gevouwen Teer leven bevrijden Door de dorre val Van verstilde tijden. Mijn ziel is een vonk Een vergulde vonk Aanbeden Door mijn bleke handen Heilig bleek Als […]
