Ongetwijfeld gaat men, als men al tijdelijk afscheid neemt van de dagelijkse sleur en voor korte tijd een andere verblijfplaats kiest, daar niet naar toe met het doel er boeken te lezen. Doch steeds opnieuw is gebleken dat er heel veel mensen zijn die er pas dan toe komen om in rust te lezen. Daarnaast komt het voor dat regendagen en andere, uitzonderlijke omstandigheden ervoor zorgen dat men gaat lezen. Een mooier voornemen dan in de vakantie niet één regel te lezen, bestaat er niet, en voorts is er niets leukers dan bij de juiste gelegenheid dat goede voornemen ontrouw te worden.
Degenen die met hun gezin – eventueel inclusief dienstmeisje – naar een badplaats of een bergstreek gaan, bedenken van tevoren wat ze zoal moeten meenemen. Het komt immers bijna niet voor dat de vrouw des huizes vergeet de juiste kleding mee te nemen, en men bedenkt vooraf nauwkeurig wat nu precies onontbeerlijk is, variërend van de juiste koffer tot en met dito tandpasta. Dan reist men liever met gezelschap – zelfs als dat naaste familie is – dan met een doodsvijand. Hotel en kamers worden met grote zorgvuldigheid gekozen, en binnen korte tijd is men exact op de hoogte van waar de beste koffie en tevens het koelste pils worden geserveerd. Zoveel zorgvuldigheid is vanzelfsprekend zeer bewonderenswaardig, maar de dame die zich zo kritisch opstelt als het over al het hierboven genoemde gaat – en die zo pretentieus is waar het de keuze van vrienden betreft, en die alleen bereid is een hotelkamer met vensters op het zuiden te accepteren –, brengt de regentijd geeuwend door met slechte boeken, simpelweg als gevolg van het feit dat ze, helaas vanzelfsprekend, geen boeken van huis heeft meegenomen. Dat leidt ertoe dat ze naar de boekhandel in haar tijdelijke verblijfplaats gaat en geheel en al afhankelijk blijkt te zijn van wat de eigenaar haar te bieden heeft. Van hem hoeft echter niemand ook maar iets educatiefs te verwachten, en dat komt vooral doordat de boekhandelaar, in zo’n seizoen-afhankelijke plaats, er geen goed gevild magazijn op na kan houden. Zijn belang bestaat erin zoveel mogelijk exemplaren te verkopen van slechts enkele gangbare titels. En zo koopt de oppas van de kinderen, evenals de kantonrechter en de taxichauffeur met vakantie, de memoires van een ooit gevluchte prinses, hetzelfde moordverhaal of de identieke kazernesatire, want dat blijken dan – weer eens – de boeken van het seizoen te zijn. Want al degenen die thuis een complete editie van het oeuvre van Johann Wolfgang von Goethe hebben staan, nemen echter nooit één of twee delen daarvan mee als ze op vakantie gaan. Iedere keer opnieuw kopen ze de boeken van het seizoen die gereedliggen en in principe ook weer dezelfde zijn als voorheen, maar wel met een andere titel en een andere omslag. Mede daarom is het een bittere noodzaak dat in vakantietijd nog meer dan anders besprekingen van goede boeken te publiceren in een poging de prinses en haar memoires in druk, alsmede het verhaal van een roof(moord), enige lezers af te snoepen. En daarom aan allen die hun vakantie nog moeten aantreden, het advies zich voor te nemen om deze keer helemaal niets te lezen. Want de vijanden van goede boeken en een goede smaak zijn niet degenen die boeken verachten, maar juist degenen die heel veel lezen.
Inhoudelijk verantwoordelijk voor hetgeen hierboven staat omschreven, is niet uw correspondent als vanouds, doch – in een opstel van 1910 – de Duitse schrijver Hermann Hesse (1887-1962).