Puccini: wel of niet?
In het recentelijk verschenen boek Nach dem Schlussakkord [1] van en over de pianist Alfred Brendel (geb. 1931) is onder meer de Proust-Enquête van Le Monde de la Musique 2008 afgedrukt, waarin tussen tal van andere de vraag voorkomt naar “Ihr größtes Unglück”. Het voor een relatief kleine groep muziekkenners begrijpelijke — maar voor een vele malen groter aantal verbijsterende — antwoord van de tot de top der internationale uitvoerende musici behorende kunstenaar luidt: “Puccini oder Lehár hören zu müssen.”
Met die reactie kan ik het in principe volstrekt en van harte eens zijn: in principe, omdat ik daarbij toch enig voorbehoud wil maken. Vrijwel al het instrumentale dat Puccini in zijn muziekdrama’s heeft gestopt, kan ook mij gestolen worden, maar als (een) eerste klas vocalist(e/n) zich over de aria’s, duetten etc. ontfermt (ontfermen), wordt één en ander voor mij toch nog draaglijk.
Turandot op zaterdagavond
Mezzo-televisie presenteert op zaterdag 20 maart, tussen 20:00 uur en 22:40 uur een uitvoering van het muziekdrama Turandot van Giacomo Puccini (1858-1924), dat pas in april 1926 in de Milanese Scala in première is gegaan. De uitvoering die we op Mezzo te zien krijgen, is opgenomen in de Verboden Stad van Beijing. In aansluiting daarop volgt een documentaire over de totstandkoming van deze speciale uitvoering; deze is te zien tussen 22:40 uur en 23:10 uur.
De versie in kwestie stamt uit 1998 en werd verfilmd door Hugo Käch. U ziet en hoort koor en orkest Maggio Musicale Fiorentino onder leiding van Zubin Mehta. Vocale solisten zijn Giovanna Cabolla als Turandot, en verder Serge Lara, Barbara Frittolin en Carlo Colombara.
De decors zijn van Gao Guangilan, de kostuums zijn van Zengi. Voor de choreografie tekent Chen Weiya. Een herhaling zal door Mezzo-tv worden uitgezonden op zondag 28 maart vanaf 17:00 uur; de documentaire volgt ook dan, direct in aansluiting, om 19:10 uur.
__________
[1] Alfred Brendel: Nach dem Schlussakkord — Fragen und Antworten. Mit einem Nachwort von Peter Hamm. 112 pag., gebonden met stofomslag. Carl Hanser Verlag, München, 2010.
ISBN 978-3-446-23482-6; Prijs € 12,90 ( in de BRD en in Nederland bij Boekhandel Die Weisse Rose te Amsterdam).
__________
NB: Twee keer eerder hebben we op deze site Turandot aan u voorgesteld, beide keren anders. Voor het eerst was dat op 12 april 2007 in een langer artikel waarin ook een synopsis van het verhaal wordt geboden; de tweede keer is er een kortere bijdrage verschenen op 14 januari 2009, eveneens naar aanleiding van de uitvoering onder Zubin Mehta, die u ook deze beide genoemde keren kunt horen en zien.
__________
Afbeelding: Scène uit de versie van Turandot die in 1998 in de Verboden Stad van Beijing werd opgenomen.
Werd het toch nog een purple patch!
Die een kort leven was beschoren.
Incompatibiliteit tussen mijn “rekenmachine” — zoals steeds meer vertalers van buitenlandse filmteksten schrijven (ze krijgen immers de beelden niet te zien) — en die van het systeem waarop deze site draait, zorgt ervoor dat er wel eens iets niet helemaal koosjer verloopt en waarop deze auteur vervolgens weinig, eigenlijk helemaal geen, invloed meer heeft, tenzij hij de bijdrage verwijdert. Mijn overtuiging dat ik het artikel daarvoor niet heb geconcipieerd, doet mij afzien van een dergelijke abortus. In de meer dan Uiterst Geheime Correspondentie tussen hemzelf en de door de vele codes en al het aanverwante zeer (in)gekleurde bureauredacteur en centurio — hoofdman over een in dit geval uiterst gering honderdtal — probeert hij dan nog enige invloed te doen gelden, en in zeer veel gevallen is de daarin verwoorde opzet succesvol.