Op Zondag 4 januari kunt u in de ochtenduren kijken naar een filmversie van de opera Tosca van Giacomo Puccini naar het theaterstuk La Tosca uit 1887 van Victorien Sardou (1831-1908), opgenomen op die plekken in Rome, welke gelden als de historische plaatsen in de handeling van het verhaal.
Onjuiste informatie op Arte-websites
Welk duiveltje bezit heeft genomen van de redactie van de Frans-Duitse cultuurzender Arte-televisie, is nog niet duidelijk, maar zijn of haar invloeden zijn wel zodanig dat zij ten detrimente van de geïnteresseerden werken, die willen weten wat Arte-televisie zoal te bieden heeft.
De laatste weken is het al diverse keren voorgekomen dat de website van de zender — zowel de Franse editie alsook de Duitstalige — heeft vermeld dat het programma in kwestie slechts éénmaal wordt uitgezonden. Dat was met natuurdocumentaires evenzeer het geval als met een bijzondere reportage over het onderzoek dat de Italiaanse diva Cecilia Bartoli heeft gedaan naar haar verre voorgangster: de eerste echte operadiva Maria Malibran.
Wel herhaling
“Spijtig,” denk je dan. Bovendien verbaas je je over het feit dat juist in de beide laatste weken van het jaar bij bijna elk programma, waarvan je verwacht dat het — gezien het ‘brede cultureel-maatschappelijke draagvlak’ dat daarvoor mag worden verwacht — nog wel enige malen zal worden herhaald, deze vermelding opduikt. Groter is echter de verbazing als je enkele dagen later ziet dat in een omroep-programmagids die uitzending toch weer staat aangekondigd.
Datzelfde negatieve gegeven werd vermeld bij de ‘historische’ versie van de opera Tosca uit 1992. Alle belangrijke gegevens daarover staan in een artikel op mijn Tempel van het Muziektheater. Doch nu blijkt dat deze opera in die versie aanstaande zondagochtend opnieuw door Arte zal worden uitgezonden, en wel tussen 09:45 uur en het middaguur.
Tegenvaller
Niet dat ik u de voorpret wil bederven, maar woensdagavond heb ik — ondanks de toch meer dan gemiddelde bezetting en de prachtige kostuums en dito decors — na een kwartiertje deze beeldbuisversie voor gezien gehouden, aangezien het volkomen misging in de synchroniciteit tussen geluid en de daarbij behorende beelden. Het scheelde eigenlijk maar één of twee lettergrepen, doch in zo’n geval kan alleen een radioversie de oplossing bieden. Dat staat dan weer wel haaks op het feit dat men ons lekker had gemaakt met die mededeling omtrent de historiciteit qua locaties in het verhaal uit 1800, gebruikt in een decorum van het jaar 1992.
Ik zei al dat ik u niet wil ontmoedigen, en zelf ben ik zo’n onverbeterlijke figuur die het Prinzip Hoffnung hoog in het vaandel houdt, maar ik vrees dat het zondag ook niet veel beter zal zijn. Maar dan zal wellicht blijken dat de praktijk net zo zeer anders is dan dat veelal het geval is met bepaalde reputaties, die heel negatief zijn: het resultaat kan eigenlijk alleen nog maar meevallen.
_____________
Abeeldingen
1. De Franse toneelschrijver Victorien Sardou, auteur van het oorspronkelijke theaterstuk La Tosca.
2. Placido Domingo als de schilder Mario Cavaradossi in de ‘historische’ versie van Tosca uit 1992.