Elke maand worden bekende en minder bekende literaire klassiekers aan het corpus van de Digitale bibliotheek der Nederlandse letteren toegevoegd. De maand februari brengt ons, onder veel meer, Op reis door Zweden (1877) van Marcellus Emants, Okeanos-fragmenten (1886-1895) van Willem Kloos en De leeuw van Vlaanderen (1838) van Hendrik Conscience.
De laatstgenoemde roman is weliswaar niet rond 1900 verschenen, maar wordt hier tóch genoemd, omdat de redactie voor de weergave van deze roman, tegen haar gewoonte in, zonder verdere uitleg en verantwoording, heeft gekozen voor scans (plaatjes) in plaats van omzetting naar html. Voor mij een volstrekt onbegrijpelijke keuze. Hét grote voordeel van digitalisering van ons literair erfgoed is immers dat de tekst op allerlei manieren doorzoekbaar kan worden gemaakt. Bijzonder handig voor de letterknechten onder ons. Maar wie gaat in godsnaam de hele Leeuw van zijn monitor lezen?
Overigens: nu de website zo langzamerhand is uitgegroeid tot hét digitale kenniscentrum van de neerlandistiek, laat het gemis aan goede, gerichte zoekmogelijkheden op de site zich steeds sterker gelden. Als je bijvoorbeeld ‘Couperus’ als zoekwoord opgeeft, tover je in het beste geval alle teksten waarin de auteur wordt genoemd tevoorschijn, gepresenteerd zonder enige systematiek of hiërarchie. Er is geen mogelijkheid om je zoekactie te filteren op bijvoorbeeld primaire, dan wel secundaire teksten, of literatuur over dan wel van Couperus. Het is te hopen dat bij de verdere ontwikkeling van die prachtige Digitale bibliotheek voor de Nederlandse letteren de redactie haar energie niet alléén in de kwantiteit steekt, maar ook zorgdraagt voor een goede en gebruiksvriendelijke ontsluiting van het materiaal.
onlangs las ik een scriptie waarin de primaire bibiografie bestond uit de digitale dbnl versie van een vele 100e pagina’s tellende roman, implicerende dat deze van het scherm of stapels printpapier gelezen was. zeer bizar m.i.