Over de contemporaine receptie van Jean Lorrain – cultschrijver van het fin de siècle bij uitstek – in Nederland valt weinig te melden. Hij is namelijk zo goed als onopgemerkt gebleven bij zijn leven (en ook grotendeels daarna). Ondanks dat het de lievelingsschrijver van Couperus was! Alhier hebben we slechts een enkele directe verwijzing kunnen mededelen aan de decadent-literair-historisch georiënteerde lezer. Daarnaast was de enige – maar weliswaar zeer vroege – mij bekende directe vermelding te vinden bij Lodewijk van Deyssel, die in De Amsterdammer van 10 december 1883 Jean Lorrains debuutbundel Le sang des dieux * bespreekt. Voor details verwijs ik naar pagina 320 van het eerste deel van de Van Deysselbiografie van Harry G.M. Prick.
Dankzij dit prachtige megaproject kan hier nu echter nog een directe vermelding aantoegevoegd worden om dit literair-historische detailverhaaltje te vervolmaken, te weten een In Memoriam in het Algemeen Handelsblad van 2 juli 1906:
Jean Lorrain †.
Te Parijs is in den ouderdom van 51 jaar overleden de schrijver Jean Lorrain, die te Fécamp geboren was als de zoon van eenvoudige burgermenschen. Maar wat men noemt „burgerlijk” was deze schrijver allerminst. Hij debuteerde met een bundel verzen, die vooral op Baudelaire en De Banville geïnspireerd waren, hij schreef een drama Yanthis, dat in het Odéon vertoond werd, bewerkte Aeschylos’ Prometheus en vervaardigde libretti voor pantomimes, revues en dergelijke. Maar dit alles maakte hem niet beroemd. Dat deden zijn uiterst gepeperde kroniekjes en verhaaltjes in Le Journal en andere bladen, dikwijls zeer vermakelijk, maar ook hoogst ongeschikt voor ieder, behalve voor de traditionele meisjes… die er niets van zouden hebben begrepen. Dat deden zijn romans als Monsieur de Bougrelon, Monsieur de Phocas, La maison Philibert enz., werk van een man die uiterst gevoelig was voor de nuance, van een zeer verfijnd artiest, van een dikwijls schitterend stylist, maar ook van een gedegenereerde, van een die de diepte van alle zonde, vooral van alle zinnelijkheid en perversiteit scheen te hebben gepeild. Wij hebben hier van hem eens een stukje, Brocéliande zien spelen, door Lugné en Suzanne Despres. Jean Lorrain stierf aan een buikvliesontsteking.
*Afgebeeld is de titelpagina en frontispiece van de tweede, bibliofiele, druk uit de collectie S.B.