De Jan Toorop-tentoonstelling is ondertussen afgelopen en op weg naar München en Parijs. Wij moeten het nu dus doen met de fraaie catalogus die ook u ongetwijfeld aandachtig heeft bestudeerd. Mogelijk hebt u net als wij de loep gepakt bij een van de afbeeldingen op pagina 103. Daar is namelijk een prentbriefkaart te zien met … Lees verder “Over Aubrey Beardsley en zijn Chinese verzamelaars in 1898.”
Et voilà! Soms hoor je niks, soms hoor je van alles. Enkele dagen na onze Kees Roovers-oproep meldden zich reeds (kennissen van) de nazaten. Zij blijken zowaar en inderdaad nog werken van hun grootvader te hebben. Dat wordt nog nader op- en uitgezocht. Al wel kregen wij digitale kopieën van een uitgebreid artikel van Pieter Koomen … Lees verder “Beardsley in de Maasbode: Kees Roovers (2)”
Dit stuk hadden we al enkele jaren onaf in de portefeuille, maar een nieuwe tentoonstelling in Museum Arnhem is de reden om het eruit te halen en af te maken. Geaarde kunst vertoont een grote selectie foutige oorlogskunst uit de depots. Veel moois zit daar niet bij, maar daar het uiteraard niet om. Een van … Lees verder “(‘Foute’) Beardsley in Holland: Henri van de Velde?”
Wat anders kunnen wij in het nieuwe jaar anders doen dan vlijtig doorspeuren? Juist: niets. Naar Kareltje, maar ook naar Eduard en Kees. Iemand moet het doen. In onze nimmer eindigende reeks ‘Beardsley in Holland‘ zoeken wij deze maal een andere Kees. Kees Roovers, kent u die misschien? Wij niet, maar we veerden even op … Lees verder “Beardsley in Holland: Nocturne (1917) van Kees Roovers?”
Nog meer opvallende (Engelse) kunst- en literatuurhistorische feiten uit het fin de siècle in De Kroniek: ‘De essentie van het Engelse Decadentisme is samengevat in de veertig bladzijden van Aubrey Beardsley’s “romantic novel” Under the Hill (deels gepubliceerd in The Savoy; in 1904 postuum in boekvorm, maar hier dient te worden opgemerkt dat de verkrijgbare versie sterk … Lees verder “Beardsleys Under the Hill (1904) in Nederland”
Na bijna honderd jaar goed als vergeten te zijn, is een van ‘onze’ fascinerendste, decadente, Beardsley-esque kunstenaars Joseph René Gockinga weer even, althans virtueel, wakker gekust. Op het fraaie blog van John Coulthart wordt zijn werk, en dat van Otto Verhagen en De Nerée, met open en enthousiaste armen ontvangen. […]
‘The later disciples are so numerous and so widespread it’s no surprise if some have yet to be fully acknowledged by subsequent generations’: in de laatste aflevering van zijn reeks ‘Echoes of Aubrey’ geeft expert John Coulthart een Engels perspectief aan enkele van ‘onze’ Nederlandse Beardsley-navolgers.
In de uitvoerige zoektocht van de laatste jaren naar echo’s van Aubrey Beardsley in Nederlandse kunst, waarvan hierin het resultaat te lezen is, kwamen uiteraard ook twijfelgevallen voorbij: is in dit werk, bij deze kunstenaar, wel of geen stijlelementen van Beardsley aan te wijzen? Een van die figuren is Bernard Reith (1894-1974), wiens tekeningen voor een uitgave van Psyche bij bibliofiele Couperianen welbekend zijn. […]
De wetenschappelijke en kunsthistorisch zo verantwoord en uitputtend mogelijk gedane speurtocht naar Aubrey Beardsley en zijn Nederlandse navolgers zal dit voorjaar zijn bescheiden bekroning vinden in een artikel. Een van de namen op de bij het begin van de queste opgestelde lijst was die van Frits van Alphen. Zijn illustraties bij het ‘decadente’ werk van J.L. Gregory gaven daar immers aanleiding toe. […]
In de serie Nederlandse navolgers van de Engelse kunstenaar Aubrey Beardsley deze keer Jan van der Leeuw (1889-1946). Epigonisme is één ding, maar wat Van der Leeuw er van heeft gebakken is treurigstemmend slecht. Over krom- en lompgetekende figuren die naar quasi-mystieke ballen staren, een man met drie borsten en een Star Wars-achtige foetus. […]
