Elémir Bourges: wie leest of kent hem hier te lande nog? Ikzelf las jaren terug gefascineerd zijn ultra-decadente Wagneriaanse roman Le Crépuscule des dieux uit het literaire wonderjaar 1884. Daarna heb ik direct zijn daaropvolgende werk met de prachttitel Les oiseaux s’envolent et les fleurs tombent (1893) aangeschaft, maar dat was me uiteindelijk te moeilijk. Ook kocht ik enige jaren geleden bij een welbekend Nederlands antiquarenduo een mooi ogend briefje van Bourges, dat als eerbetoon aan deze wonderlijke writers writer aan mijn muur hangt. In Nederland heeft hij verder voor zover ik kan overzien weinig sporen achtergelaten. Wellicht heeft hij ons land ooit bezocht, maar dat weet ik niet. Wel weet ik dat Den Gulden Winkel kort stil heeft gestaan bij zijn overlijden en dat Van Deyssel de door mij bewonderde roman ‘slecht werk’ en zelfs ‘schrééuwend leelijk’ vond (‘Aantekeningen bij het lezen’ geciteerd naar Verzamelde Werken. Beschouwingen en kritieken. 3e druk, p. 189). Het meest uitvoerigst en interessantst heeft Karel van de Woestijne over Bourges geschreven in zijn opstellen ‘Elémir Bourges I’ en ‘Elémir Bourges II’. Deze las ik gisteravond in de gistermiddag voor een spotprijsje aangeschafte uitgave van zijn Verzameld Werk in de afdeling ’Beschouwingen over Literatuur’ (Dl. V, p. 808-821).