Over militair proza en onverfijnden als generaal Van Heutsz

Er waren dus ook andere mannen. Niet de hyperindividuele zielkijkers die hun innigste teerheid op papier wisten te brengen. Andere,  niet zo verfijnde mannen die zich aangetrokken voelden door de Atjeh-oorlog en die een Militaire Willemsorde wilden. In haar roman Roem uit 1895 laat Anna de Savornin Lohman een van die mannen aan het woord: … Lees verder “Over militair proza en onverfijnden als generaal Van Heutsz”

Een Inferno van Amor: Over Reyneke van Stuwe’s Het kind (1901)

Er zijn romans over de liefde, waardoor ik in zo’n diep gat van zwarte ellende val, dat ik zeker weet liever dood te gaan als eenzame oude juffrouw dan ooit nog aan de liefde te beginnen. In mijn exemplaar van Het kind van Jeanne Reyneke van Stuwe staat de datum: 5 december 1901. Het moet … Lees verder “Een Inferno van Amor: Over Reyneke van Stuwe’s Het kind (1901)”

‘En dan nog een vrouw, een Indisch meisje’: Melati van Java’s Orchidée (1905).

Zien is geloven. Is Utrecht een literaire stad, met vele grote vrouwelijke auteurs? Afgelopen week opende in de Centrale Bibliotheek Utrecht het bewijs. De tentoonstelling Omdat ik iets te zeggen had verzamelt vele publicerende vrouwen. Een van de schrijfsters is de ooit beroemde Melati van Java. Zij was vermoedelijk de eerste Indische romancière van de … Lees verder “‘En dan nog een vrouw, een Indisch meisje’: Melati van Java’s Orchidée (1905).”