Beardsley in Holland: Eduard Veterman

Trouwe en verfijnde lezers kennen uiteraard de roman De hoornen van den maan. Deze, een fraai staaltje van Nederlandse décadence littéraire, verscheen in 1924. We noemden hem hier al eens. Ik, en velen met mij, nam altijd aan dat de op het titelblad genoemde Jan van Ees, toneelspeler en vriend van Eduard Veterman, de Beardsley-achtige tekeningen maakte. Veterman was immers de/een schrijver. Een oplettend bericht van de hooggewaardeerde Paul S. corrigeerde deze te gemakkelijke veronderstelling.

S. opperde dat de tekeningen van Frits van Alphen zouden zijn (een Beardsley-epigoon waarover later meer). Een trouwe lezer attendeerde mij onlangs echter naar aanleiding van de Beardsley-zoektocht op het eveneens in 1924 bij uitgeverij Vant Ryckste verschenen boekje van E.A. Poe: Het visioen in de bergen en andere vertellingen. Volgens het titelblad werd het vertaald door ene Bob Spoelstra [= A. den Doolaard] en ‘met tekeningen van Eduard Veterman’. Een blik op de illustraties (zie afbeeldingen) in het helaas niet in mijn bezit zijnde boekje maakt nog eens duidelijk dat het zeker Veterman was die zich door Beardsley liet inspireren, zowel in De hoornen van de maan als in de Poe-vertaling. Erg artistiek hoogstaand is het mijns inziens niet, maar zeker het vermelden waard in de context van Nerée tot Babberich en Aubrey Beardsley.

Slaat men Scheens Kunstenaarslexicon er op na dan komt men trouwens Veterman ook hierin tegen als beeldend kunstenaar. Een redelijk onbekend hoofdstuk in diens leven, voor zover ik weet. Zijn slechtgeschreven en -gedocumenteerde biografie Het gemaskerde leven heb ik hier echter niet bij de hand.

We eindigen wederom met enkele vragen: heeft Veterman nog meer boeken geïllustreerd? Kent iemand meer uitgaven van Vant Ryckste (ongetwijfeld zijn eigen ‘uitgeverij’)? Kent iemand meer Beardsley-esk werk van Veterman en is dat mogelijk geëxposeerd? Reacties als immer hier of op sjbink@hotmail.com. Dank u.