De avonden
Haar vader dweept met Baudelaire
Eline timmert op de tijd.
Haar vader kijkt op zijn horloge
een eeuw terug. Het ogenblik
verkleurt iets als ze struikelt.
Haar broer staat met zijn albatros
bij het dressoir en hij beslaat
de kleine spiegel met zijn adem,
Eline glijdt de ruimte uit.
Haar vader sluit met winterhanden
gordijnen want het wordt niet donker,
de nacht blijft uit op zijn bevel.
Haar broer tilt haar de avond in,
ze wacht betoverd op de gang.
Hij speelt het stuk voor spiegels,
een albatros en jongenswangen.
Nico Weber
Waarde Nico, (wederom) dank voor uw bijdrage. Buitengewoon schoon.