2008: de nooit gebeurde dingen indachtig
Het dorp, de hoofdweg ingelopen naar
de kerk, het was niet eens op zondagochtend,
gevuld met vreugd’. O Heere laat ons zwijgen
van jongens. Hooguit eén kon er mee door.
Er was een ruit gesneuveld. Bij een hoeve,
een kind te vondeling gelegd in hooi.
Ook hier was het gedraai rond moeders mooiste:
had hij die kat de vijver ingeschoten,
wie stak het raadhuis eigenlijk in brand?
In Woudenberg kon het fatsoenlijk spoken,
een eerlijk dorp, heel kort van God verlaten.
Er werd geen enkel woord over gesproken.
In Woudenberg was nooit iets aan de hand:
wees welkom in de onschuld die niet spreekt.