Hoi. Hoe is het? Leuk wat van je te horen. Hier geen nieuws. Oh ja, wel! Ik heb me eigenste onlangs gepromoveerd tot Chef Fine Art & Rare Books @ Antiquariaat Amsterdam (Schuhmacher Collectie). Dus als u spoedig eens een erg mooi boek of kunststukje van rond 1900 wil kopen voor aan uw muurtje weet u me te vinden! Dat wilt u, want veel uit die collectie vormt sinds jaar en dag het corpus van rond1900. Daarnaast gaan we natuurlijk veel meer leuks doen: oorspronkelijke fotografie, 19e-eeuwse marginalia, idioot luxe zeldzame bibliofilie, oorspronkelijke kunst rond 1900, 60s-stuff, up and coming hedendaagse kunstenaars en nog veel meer. Tot dan en daar!
En over kunsthandel gesproken: ik was hier eigenlijk om een van die toegezegde follow-up stukjes over de Carel de Nerée-tentoonstelling te tikken. Daar hoef ik u verder niets naders over toe te lichten want u weet precies waar het over gaat. Deze site heeft immers 4 lezers tegenwoordig en de biografie had er maar liefst zo’n 900 waaruit volgt dat u het allemaal las.
Misschien kreeg u de veiling van de Barry Humphries Collectie bij Christie’s mee afgelopen februari. Waanzinnige collectie waaronder drie spectaculaire De Nerée’s. Drie al even spectaculaire De Nerée’s uit zijn collectie kon u van de zomer in Dordrecht zien. Ik heb slechts een enkele mail met Humphries gewisseld jaren geleden en hem helaas nooit ontmoet. De De Nerée’s bij Christies heb ik evenmin ooit in het echt gezien. Zojuist zie ik echter dat, als ik heel erg rijk zou zijn geweest, ik er in ieder geval één hier aan de muur in het echt had kunnen hebben: Mireille Mosler bied (bood) de Faun aan die ondertussen blijkbaar naar New York was gezwommen. Dat verrast me op zich niet. Behalve dat Mireille verschrikkelijk aardig en kundig is heeft ze een vrijwel smetteloze rond1900-smaak en een geweldig oog voor het fijnere kleinere en minder bekende grootste werk. De Nerée pas daar dus naadloos in. Well done!
En ook well done (2): de restauratie van het blad. Want kijk nou, verhip en hupsa!, behalve dat het opgepoetst is en kleine beschadigingen verwijderd zijn kwam er onder het door Frans de Nerée er in 1913 opgeplakte passe-partout een ganse streep schunnigheden tevoorschijn. Geweldig! In de oeuvre cat. van Veeze et moi is deze Faun nr. 191. Dick noch ik wisten van deze ‘censuur’ want zo kan je het denk ik wel noemen. Blader maar naar pagina 193 in het De Nerée-boek en lees wat ik daar schrijf in de paragraaf ‘Erotiques’. Een aanzienlijk deel van De Nerée’s werk werd nog tot in de jaren dertig als onzedelijk beschouwd. En als je deze strook bekijkt is dat ook wel te begrijpen. Met het figuurtje met gespreide benen gaat De Nerée nog verder dan op zijn Rococo Vazen. Het is ondenkbaar dat zoiets in Nederland begin twintigste eeuw publiekelijk getoond zou kunnen worden.
De Rococo Vazen zijn een Henkel u. Stollwerck-ontwerp (zie p. 171-173). En wat ik al vermoedde blijkt zo te zijn: blijkens een tijdens de restauratie tevoorschijn gekomen eigenhandige aantekening van de meester is dit nummer 9 in de reeks van prijsvraagontwerpen voor de Duitse cacaogigant. Geweldig! (2). Well done (3) lady Mosler! En mocht de koper van dit meesterstuk dit lezen: denk ook eens aan mij en het kleine stukje lege muur dat de decadente villa nog heeft mocht u het gratis en voor nop willen herbestemmen. Dank!