‘Who knows what evil lurks in the hearts of men?’ Ik niet edoch Satan is rock’n’roll en dus wel mijn vriend. Maar om met De Haan te spreken droomde ik dat ik in de hel was om wakker te worden en tot mijn schrik te zien dat ik in Holland ben waar Satan vrijwel geen … Lees verder “Satan! Van en over Huysmans, Lapidoth en Péladan.”
Angst voor agressieve feminisering en castratie, een vermeende teloorgang van het vermogen van de jongste generatie om de door de voorvaderen geschapen cultuur-uitingen op waarde te schatten en eigen te maken, een verlangen naar een mythische tijd waarin mannen nog mannen waren en vrouwen vrouwen, waarin klassieke muziek het lezen van Vergilius begeleide en de … Lees verder “Péladans ultieme decadente zonde van en voor Thierry Baudet.”
24 augustus 2015 – Een lezersvraag/oproep. Bij ons weten is er van het literaire werk van Josephin Péladan nooit één letter in het Nederlands vertaald. Nu stuitten wij echter onlangs via Delpher op enkele nooit geziene berichten in Het Nieuwsblad voor den Boekhandel zoals die van van 2 februari 1923: een verzoek tot toekenning van … Lees verder “Oproep Péladan-vertalingen”
In de nieuwe aflevering van het literair-historische prachtblad Zacht Lawijd schrijven wij uitvoerig over de verfijnde band die Henri Borel rond 1900 met de décadence litteraire en het decadent-symbolisme onderhield. Koopt de aflevering om uw kennis te vermeerderen alsmede de literaire tijdschriftcultuur van de nakende ondergang te redden! De usual suspects waarmee wij Borel hebben trachten … Lees verder “‘In duizend stukken’ – Péladan en Khnopff in de Nederlandse krant (1885)”
Op deze mij onbekende term stuitte ik zojuist in een bespreking van de roman De Veilingmeester van Walter van den Broeck (Boekenpost, mei/juni 2008). Het woord refereert uiteraard aan de hier al eens aangestipte Joséphin Péladan en kan — volgens die ene site waarop de term te vinden is — als volgt worden gedefinieerd: “Péladanomanie … Lees verder “‘Peladanomanie’”
Da’s eigenlijk Rensburg, dacht ik toen ik zojuist J.K. Rensburg 1870-1943. Een joodse graalzoeker zo’n beetje herlas. Maar ach, wie kent hem nog, Rensburg? Zijn biograaf (M. Entrop) is gestrand, meen ik te weten, dus binnenkort kent helemaal niemand hem meer. Precies zoals het gaat ook wel weer.
This article was originally published on The Oscholars’ website in May 2015. I am republishing it here because it has since disappeared online, although there may be interest in it because of its high queer content, in addition to the beautiful art of course. If I had written the article now, I would have emphasized … Lees verder “Oscar Wilde and his Dutch painter friend Léonard Sarluis”
Meer moois uit de rond1900-portefeuille. Althans, ik hóóp dat het mooi is. Hoewel ik geen professioneel vertaler ben, vertaalde ik in de loop der jaren het een en ander uit het Frans. Bijvoorbeeld enkele hoofdstukken uit Huysmans’ En Route (1895) en Péladans Vice Supreme (1884) (ik kan dat bericht even niet meer vinden. Zweer dat hier … Lees verder “Voorpublicatie Mirbeau’s Grandioze luchten: een weinig bekende roman over Van Gogh uit 1892”
Bij de gerenommeerde cultuitgeverij Geroosterde Hond is een heruitgave verschenen van Goëtia van Frits Lapidoth uit 1893. De tekst is verzorgd door de serieuze Neerlandicus Bas Jongenelen en van een inleiding voorzien door voormalig ‘fin de siècle-expert’ Sander Bink: Goëtia verscheen in 1893 en handelt over zeer on-Hollandse zaken als satanisme, occultisme, symbolisme, anarchisme, drugs … Lees verder “VERSCHENEN: Frits Lapidoth Goëtia (1893)”
Vanuit Bordeaux, waar hij sinds 2018 woont, stuurde Sander Bink, voormalig main man van deze site, ons een stapel documenten met de mededeling dat we er mee kunnen doen wat we willen. Het grootste deel blijkt te bestaan uit herspelde, geannoteerde en ingeleide Nederlandse literaire teksten van rond 1900, beoogd voor bloemlezingen en heruitgaven, waar … Lees verder “‘De eerste keer dat zij zich met wellust had ingespoten’: Het heldere gif van Frits Lapidoth (1889)”
