Omschrijft u zichzelf als een ‘early adaptor’? Als u op de link in de voorgaande zin klikt, dan weet u waarschijnlijk niet wat het is, en is de kans klein dat u er één bent. Leest u dit bericht echter op uw uit Amerika geïmporteerde iPhone, nadat u eerst een paar hoofdstukken uit Anna Karenina op uw Kindle e-book reader heeft gelezen en u zich intussen verheugt op uw moleculair bereide maaltijd, dan is de term op uw lijf geschreven.
Nieuwsgierigheid naar de nieuwste technische snufjes is van alle tijden. Zo blijkt Marcel Proust een onvervalste early adaptor te zijn geweest van een soort voorloper van de radio: de Théâtrophone. William C. Carter schrijft in zijn biografie Marcel Proust: A Life: ‘Proust subscribed to a new service that brought opera, concerts, and plays into the home. For a fee of sixty francs a month, the subscriber received a theatrophone, a large black ear-trumpet connected through telephone to eight Paris theaters and concert halls… Although the sound quality was often poor, the instrument was a great boon to someone like Proust, who loved opera and the theater but who rarely felt well enough to attend performances. He often listened, even when the sound was so bad he could barely hear the words.’
De théâtrophone verdween echter uit het zicht voor het kon uitgroeien tot een massaproduct, dankzij de groeiende populariteit van de radio en de fonograaf.
Via ZB Digitaal.