En zo’n behandeling moet ik mij laten welgevallen! . . .
’t Is mijn eigen schuld; ik had al lang eens op mijn poot moeten spelen . . . mijn tanden laten zien . . . van mij afbijten! En mij een vijand van de maatschappij te noemen! Mij! Dat laat ik bij mijn ziel en zaligheid niet op me zitten!
Henrik Ibsen: Een vijand des volks (1882)
Kanaal 11
Mini-ster Pal-Sterk van cultus-irreële, alsmede onder-wijs wetenschappen zal, deze eigenste zondagochtend, ergens tussen elf uur en twaalf uur, in het onderdeel Op de Ladder van het allernieuwste radioprogramma Het Naadje van de Kous, toch wat nadere uitleg geven over de abusievelijk als bezuiniging van 50 miljard euro gemelde ingreep in het voor geheel dit land beschikbare cultuurbudget: “Een fluitje van een cent”, zou hij wel eens geneigd kunnen zijn te gaan zeggen. De portefeuillehouder in kwestie heeft de redactie van het zendingsprogramma op Kanaal 11 reeds verzekerd dat het ― in het kader van vele, zeer omvangrijke plannen van het Cijferbureau voor de regeringsinvesteringen, die getalsmatig als waarachtig optimaal en mystisch kunnen worden aangemerkt ― niet zou gaan om een bezuiniging van het genoemde bedrag, die hij in het vooruitzicht had gemeend te moeten stellen, doch integendeel, om een stijging van, minimalistisch gezien, vijftig biljoen, en, bij een eventuele dubbelzinnige betrachting, zelfs het tweevoudige.
Schijnbevoegdheden
De rijk met sterallures gezegende bewindvoerder stelde dat hij het persoonlijk den volke wilde kond doen via de ether, echter zonder beelden, opdat men zijn glunderende gelaat niet direct weer als aanvalsvlak zou kiezen. De burger had na de stembusuitslag immers toch niets meer te kiezen, dus zou het nu nog slechts een kwestie van delen worden, vooral van verdelen. Echter niet ten faveure van de armen in ons land; hij had immers reeds eerder aangekondigd dat hij die gewoon wilde laten staan. En zo resteerde slechts de radio, waar men hem hooguit om de toon, die de muziek hoort te maken, hard zou kunnen vallen. Maar blij was-ie zeker met de gelegenheid die hem, zo direct bij de aanvang van het tweede kwartaal van dit nieuwe jaar en een nog heel wat nieuwere regering werd geboden door een, ongelooflijk allernieuwst, radioprogramma, dat meldt zich veelvuldig te zullen bezighouden met het fenomeen van de Schijn en de daarbij behorende bevoegdheden. En voorts wilde deze man, mini-ster, er geen doekjes om winden dat hij zich niet graag liet uitmaken voor een Vijand van het volk ― hetgeen hem in één of ander log webtijdschrift als verwijt zou zijn gemaakt, en zelfs onder betrekking neming op een ruime negentiende- en deels ook nog twintigste eeuwer, de Noor Henrik Ibsen ― of dat hij zou kunnen worden beschouwd als iemand die negatief jegens de cultuur dacht, wat bij Goed Volk simpelweg op hetzelfde zou neerkomen.
Ander vaatje, ander laken
Deze man van vijftig triljard kon niet nalaten te wijzen op de grote culturele en economische bloei die thans gloort en die dit land in vroeger tijden reeds heeft gekend, en ter ondersteuning van zijn gedachten zal hij het hebben over twee elementen die wel zeer met dat verleden zijn verbonden, en die deze voormalige topwetenschapper voor een aanschouwelijke uitleg wilde meenemen: een ander vaatje om uit te tappen ― wat is er in dit land in de dagen van weleer veel bier en een boel wijn uit zovele vaten gelopen ― en daarnaast nog een stuk laken voor een eventueel ander pak, dat hij wellicht beter voor zichzelve in reserve kan houden, nu de mini-ster zelf tevens te horen zal krijgen dat het Profijtbeginsel ook op hemzelf zal worden toegepast. Dat betekent: al die tijd, tot het einde van de rit, geen salaris, en pas dan zal worden bekeken of deze mens iets ten gunste heeft bijgedragen, alvorens via een plebisciet ― dat spreekt vanzelf ― te besluiten of hij alsnog een geldelijke vergoeding krijgt of dat hij zal moeten bijbetalen wegens bewezen ondeugdelijkheid en voor aan de cultuur toegebrachte schade. Wij hebben immers reeds horen fluisteren, in de wandelgangen van zelfs Buiten-Haagse kringen, dat er een wetsontwerp in de maak is dat verband houdt met een eventueel te realiseren Variabele Hardleersheidstoeslag. Dat zou nog wel eens een cultuurschok ten gunste van de mensen in het land kunnen worden.
Dubbel legitimatiebewijs
Boze tongen hebben beweerd dat enkele opruierige lieden uit de Ledenkamer hebben willen voorkomen dat de mini-ster in het radioprogramma zou optreden, aangezien dit het uitoefenen van een dubbele functie zou zijn, waarvoor eerst een extra legitimatiebewijs dient te worden aangevraagd. Mede doordat in dergelijke gevallen de vaste commissie ter voorkoming van dubbelfuncties ― een instantie die thans uitsluitend blijkt te worden bezet door leden van het antidemocratische front, een coup die niemand had voorzien, doch langs slinkse wegen is gerealiseerd ― dat alles door besluiten nog kan tegenhouden. De mini-ster meldde aan die dubieuze groepering geen boodschap te hebben, echter wel aan het Volk van ons lage land. En daarom komt hij, lekker toch, deze zondag biechten.
*****
Omdat alles wat de mini-ster deze dag in dat spiksplinternieuwe radioprogramma gaat zeggen, volkomen zinloos is, hebben wij — van All art is quite useless — met medewerking van een functionaris, die ons gunstig gezind is, de hand weten te leggen op de inhoud van ’s mini-sters woorden, en die geven wij hieronder, indirect, en hier en daar zelfs geheel direct, weer.
*****
De Pretklas van mini-ster Pal-Sterk
“Ik ben toch geen terpslak, die zich al te langzaam voortbeweegt op het politieke toneel”, wil de man in het radioprogramma melden, vooral omdat hij streng was toegesproken door enkele mensen vanuit een groepering, die de mini-ster zelf graag als SP-kartel betitelt, en welke hij beschouwt als wezens die van cultuur en de daaraan verbonden noodzakelijke ingrepen geen lood verstand hebben. “Maar ook van die verwilderde Greet word je dood-en-doodziek.”
Ernstig in de hand gewerkt door die alsmaar aanhoudende pers-talk over die voorgestelde bezuinigingen, heeft de oppositie thans de kans aangegrepen om alle aandacht op zichzelf te vestigen, zo meent deze mini-ster. Die mensen gaat het er immers slechts om wat meer belangstelling voor zichzelf te kweken, nu zij niet in de regering zijn beland.
”Alsof het werken binnen zulk een kabinet een ouderwetse pretklas is”, memoreert deze bewindsman nog even fijntjes. “Ik merk aan alles dat het ernst is. Maar ‘k spartel wel verder, tot het einde van de rit. Nu is er, zelfs in zo’n pril stadium al gefluisterd ― en dat is ongetwijfeld gebeurd door lieden vanuit de zijlijn ― dat deze regeringscombinatie niet erg levensvatbaar zou zijn en tevens met slechts één restklap kan worden uitgeschakeld. Maar dan kennen ze de vechtersaard van enkele mannetjes binnen dit kabinet nog niet. Zelf zal ik mij, indien het kabinet toch mocht vallen, sterk maken voor een lijmpoging en daarvoor heb ik nu al een plakster op het oog. Achter voorgehouden hand heb ik dit de afgelopen week reeds met een collega-bewindvoerder besproken, ten einde eventuele ontwikkelingen dienaangaande met klem te kunnen tegenwerken. De collega meende echter, dat àls dit kabinet valt en er werkelijk een lijmpoging zal moeten worden ondernomen, er wel een echte plak-ster mag opdraven, die er onder alle omstandigheden voor kan zorgen dat er nergens ook maar de geringste plakrest blijft kleven, want dat zou dan voor het voortbestaan van welke regering dan ook fataal kunnen zijn. ’t Praksel van lijm dat je aan de overdrachtelijke kont blijft kleven, kan al te frustrerend werken. Maar goed, waar het om gaat, is toch dat ik de pel strak houd en mij niet van de wijs laat brengen.”
*****
Dit alles nu reeds wetend, hoeft u zondag ― als u op zulk een bijzondere dag daar niet voldoende tijd voor heeft ― niet eens meer naar het betreffende radioprogramma te luisteren. Op dit moment is nog niet bekend of, en zo ja wanneer, de uitzending eventueel zal (kunnen) worden herhaald.
NB: Zie tevens ons artikel over deze mini-ster, op donderdag 8 maart 2007.
*****
Afbeelding
De heer Henri van Kuyk, als Een Vijand des Volks, ca. 1900.