Geerten Meijsing is een schrijver van wie je zou kunnen verwachten dat hij vaker op deze elektronische pagina’s genoemd wordt. In zijn werk toont hij zich immers duidelijk schatplichtig aan de literatuur van het fin de siècle. Dat geldt ook voor De grachtengordel, een sleutelroman over het Nederlandse literaire bedrijf, die is gekruid met een vleugje Couperus, een toefje Willem Paap en een wolkje Joris-Karl Huysmans. […]
Met deze keer Camille Lemonnier, Lodewijk van Deyssel, Guy de Maupassant, J. Tielrooy, Top Naeff en Edmond Haraucourt. En een attendering op enkele interessante/curieuze boeken die we niet kochten, maar tegenkwamen in een zojuist verschenen catalogus van de heren Fokas. […]
Trouwe en verfijnde lezers kennen uiteraard de roman De hoornen van den maan. Deze, een fraai staaltje van Nederlandse décadence littéraire, verscheen in 1924. We noemden hem hier al eens. Ik, en velen met mij, nam altijd aan dat de op het titelblad genoemde Jan van Ees, toneelspeler en vriend van Eduard Veterman, de Beardsley-achtige tekeningen maakte. Veterman was immers de schrijver. Een oplettend bericht van de hooggewaardeerde Paul S. corrigeerde deze te gemakkelijke veronderstelling. […]
Het laatste drama van Anton Tsjechov, ‘De kersentuin’ — volgens Stanislavski een tragedie; volgens de auteur een blijspel — wordt door de vermaarde Franse regisseur Alain Francon vanuit Parijs via de tweetalige zender Arte-televisie in de avond van maandag tot in de nacht op dinsdag in een live-versie gepresenteerd. […]
De vele trouwe lezers van deze mooiste der elektronische cultuurtempels zullen weten dat ondergetekende bescheiden bibliofiel bij voorkeur, en/of noodgedwongen, zijn malle en vergeten, maar soms ook gewoon goede en mooie boeken voornamelijk betrekt uit marginale hoeken en gaten. Logisch, want welke antiquaar neemt nou de moeite om, gesteld dat hij of zij ze al opmerkt of heeft, die boeken van pak-hem-beet Josephine Giese of M.G.L. van Loghem in hun catalogi op te nemen? […]
Dit is geen aanzet tot een reeks over Gabriele d’Annnunzio (1863-1938) in de Nederlandse literatuur van rond 1900. Aanwijsbare invloed heeft hij hier immers niet uitgeoefend. Wel zijn er twee aardige briefkaarten door hem verstuurd aan de bohémien en graalzoeker J.K. Rensburg, die interesse voor de mystiek deelde met de Italiaanse auteur. […]
Het lijkt erop dat Rene Gockinga, uiteraard ver na Carel de Nerée tot Babberich, Neerlands beste Beardsley-navolger is. Het bewijs is echter vooralsnog wat mager, doordat we vooralsnog moeten afgaan op het hier al eerder afgebeelde ‘Madame Sans-Gêne’: een illustratie die waarschijnlijk gebaseerd is op een modern femmefataleverhaal. […]
Henri Borel was, als je het mij vraagt, een schrijver met vreemde voorkeuren. Zo komen de topoi ‘kleine kinderen’ en ‘prostitutie’ in zijn werk op een nogal opvallende manier aan bod. Wellicht wat kort door de bocht, maar er zit een beetje een luchtje aan. Lodewijk van Deyssel verwoordde dat reeds in zijn bespreking van Borels eerste boek, de destijds immens populaire roman Het Jongetje uit 1899. Van Deyssel sprak van een ‘kwijlenden stijfselstijl’ waar ‘de lezer wee van wordt en onwillekeurig geluiden [door] begint te maken, die de voorbijgangers ontsteld doen stil staan.’ […]
Voorafgaand aan de voorstellingen tijdens de Salzburger Festspiele is de vraagstelling rondom tijd-getrouwe uitvoeringen van klassieke drama’s weer eens aan de orde gekomen; deze keer heeft ster-auteur Daniel Kehlmann scherpe kritiek geuit op het (onder meer) Duitstalige regietheater vanwege de eigenzinnige aanpak. […]
Om u niet al te lang in spanning te laten zitten omtrent de inhoud van het door Peter Hoffman genoemde essay over het hoe en het waarom van Wagners gevoelens ten opzichte van Mendelssohn, leggen we u hier alvast uit wat zich in de geest van de meester van Bayreuth in die context zoal heeft afgespeeld. […]
