De vele trouwe lezers van deze mooiste der elektronische cultuurtempels zullen weten dat ondergetekende bescheiden bibliofiel bij voorkeur, en/of noodgedwongen, zijn malle en vergeten, maar soms ook gewoon goede en mooie boeken voornamelijk betrekt uit marginale hoeken en gaten. Logisch, want welke antiquaar neemt nou de moeite om, gesteld dat hij of zij ze al opmerkt of heeft, die boeken van pak-hem-beet Josephine Giese of M.G.L. van Loghem in hun catalogi op te nemen? […]
Dit is geen aanzet tot een reeks over Gabriele d’Annnunzio (1863-1938) in de Nederlandse literatuur van rond 1900. Aanwijsbare invloed heeft hij hier immers niet uitgeoefend. Wel zijn er twee aardige briefkaarten door hem verstuurd aan de bohémien en graalzoeker J.K. Rensburg, die interesse voor de mystiek deelde met de Italiaanse auteur. […]
Weliswaar valt hij ver buiten het bereik van ons werkelijke onderzoek, maar hij mag niet onvermeld blijven: minister-president Jan-Peter Balkenende. Hij heeft niet alleen net zulk keurig jongenshaar als Aubrey Beardsley, hij bewondert de decadente tekenaar en trachtte hem in zijn jonge jaren zelfs na te volgen. […]
Op 19 oktober is het honderd jaar geleden dat de meest verfijnde der Europese fin-de-siecle-kunstenaars overleed. Hoewel Carel de Nerée tot Babberich op deze elektronische pagina’s regelmatig wordt herdacht, dienen we hier natuurlijk speciaal bij stil te staan, alleen al omdat niemand anders dat doet. […]
Het lijkt erop dat Rene Gockinga, uiteraard ver na Carel de Nerée tot Babberich, Neerlands beste Beardsley-navolger is. Het bewijs is echter vooralsnog wat mager, doordat we vooralsnog moeten afgaan op het hier al eerder afgebeelde ‘Madame Sans-Gêne’: een illustratie die waarschijnlijk gebaseerd is op een modern femmefataleverhaal. […]
Henri Borel was, als je het mij vraagt, een schrijver met vreemde voorkeuren. Zo komen de topoi ‘kleine kinderen’ en ‘prostitutie’ in zijn werk op een nogal opvallende manier aan bod. Wellicht wat kort door de bocht, maar er zit een beetje een luchtje aan. Lodewijk van Deyssel verwoordde dat reeds in zijn bespreking van Borels eerste boek, de destijds immens populaire roman Het Jongetje uit 1899. Van Deyssel sprak van een ‘kwijlenden stijfselstijl’ waar ‘de lezer wee van wordt en onwillekeurig geluiden [door] begint te maken, die de voorbijgangers ontsteld doen stil staan.’ […]
Over Neerlands beste Beardsley-achtige kunstenaar is hier alreeds het een en ander geschreven. Ik ben echter voornemens in de komende tijd over enkele mindere goden, ja, Nederlandse Beardsley-epigonen te schrijven. Ik denk dan uiteraard aan Rene Gockinga (1885-1963), Jan van Ees (1896-1966), Casper Breugel Douglas (1896-1982) of Frits van Alphen (1894-1980). […]
