Op de zonnige zondagmiddag op de lokale boekenmarkt zowaar eens een paar leuke boekkies gekocht. Niks ouds of zeldzaams, maar voor 14 euro een leuk stapeltje leesvoer. -Aristide von Bienefeldt, Bekentenissen van een stamhouder (2002). Dit lijkt me een neo-decadente roman van een interessante auteur . -Richard Ellmann, Oscar Wilde. De welbekende biografie in pocketvorm, … Lees verder “(Decadente) aanwinsten (5)”
Maand: juni 2008
Keramiek van Henri Breetvelt
Tot en met 31 augustus presenteert Keramiekmuseum Princessehof in Leeuwarden een tentoonstelling van het werk van de keramist Henri Breetvelt (1864-1923). De 120 kunstwerken, die voor het grootste deel afkomstig zijn uit particuliere collecties, tonen de artistieke ontwikkeling en de veelzijdigheid van deze schilder die omstreeks 1900 gold als een representant van de Art Nouveau … Lees verder “Keramiek van Henri Breetvelt”
Oscar Wilde in Nederland voetnoot (2)
Een vriend Als ’t Londensche volk Oscar Wilde aanschouwt ’t Gerechtshof betredend, dan joelt het en jouwt En scheldt hem een ‘schurk’, een ‘piek-fijne-schavuit.’ Ook klassehaat laait er de menigte uit Die gaat in al stijgende dreiging tekeer… En wie mèt hem gaan, zijn bedacht op verweer…. Temidden dier horde vol nijd en venijn, Daar … Lees verder “Oscar Wilde in Nederland voetnoot (2)”
Polderdecadentisme (13)
Deze maal betreft het het romannetje Ombres Chinoises (1924) van Marguerite Schürmann: de echtgenote van de eerder genoemde Jules Schürmann. Ik noem dit voor het gemak maar polderdecadentisme, hoewel ik het ook had kunnen plaatsen in de eveneens boeiende categorie ‘lesbos in de literatuur.’ Het is een bijzonder geval van een tekst waarvan het niet … Lees verder “Polderdecadentisme (13)”
Jarig
In navolging van aan verjaardagen van schrijvers gewijde berichten op het Artistiek Bureau: afgelopen 10 juni was het 145 jaar geleden dat Couperus geboren werd. Glad vergeten.
‘Schijn en Wezen’
Zoudt ge ’t Lied van Schijn en Wezen, Free, niet meer met Walden vullen? Hoe gij ’t vaste pad voor ’t mulle Dra verliet en -’t was te vreezen – Gaandeweg er braakt uw spullen? Zoudt gij, die ’t maatschappelijk Schijnen Door uw Wezen dacht te bannen, U niet zóo kunnen vermannen, Dat gij laat … Lees verder “‘Schijn en Wezen’”
Gezien: ‘Don Juan’
Gisteravond zag ik de film Don Juan (1976): de laatste film van Brigitte Bardot. Nu zult u denken: wat heeft dat met het historische fin-de-sìecle te maken? Welnu, daar misschien direct niet zo heel veel mee, maar wel met de welbekende décadence litteraire van destijds, waarover ik maar blijf berichten. Iemand moet het immers doen. … Lees verder “Gezien: ‘Don Juan’”
Freud en de massa die niet twijfelt
Ik was onlangs in Wenen in het huis van Sigmund Freud aan de Berggasse. Een beetje een bedevaartsoord is het wel! Wanneer je het trappenhuis beklimt, bekruipt je het gevoel dat hier een bijzonder mens woonde, maar bij aankomst in het ‘heilige der heiligen’ is dat gevoel meteen verdwenen. Het Freud Museum blijkt een uiterst … Lees verder “Freud en de massa die niet twijfelt”
‘Verzen eener Ziekte’
Over Karel van den Woestijne en de décadence is wel het een en ander geschreven. De conclusie is doorgaans dat ondanks de wat decadente, kwijnende en zwakke indruk die zijn werk (en leven) soms geeft, het allemaal wel meevalt. Toch moest ik bij de volgende tekst direct denken aan het vervolgens door mij geciteerde gedicht … Lees verder “‘Verzen eener Ziekte’”
Polderdecadentisme (12)
Dit is wel een heel zwakke variant, maar ik noem hem voor de volledigheid. Deze maal betreft het het debuutbundeltje Aan den verlaten vijver (1909) van Jan Greshoff De link met het decadentisme, dat Greshoff zijn ‘moderne’ Fransche literatuur kende, blijkt in dit bundeltje eigenlijk enkel uit de auteurs van wie hij enkele motto’s ontleende: … Lees verder “Polderdecadentisme (12)”