Gezien: Diva Dolorosa

Een jaar of zes geleden gezien in het Filmmuseum: de documentaire Diva Dolorosa: een compilatie van zogenaamde Italiaanse ‘diva-films’ als Rapsodia Satanica, Il Fuoco, Tigre Realle (die ook integraal getoond werden) en nog zo wat: films die nog volledig (en bewust) de sfeer en thematiek van het fin de siècle ademen. Dolle d’Annunziaanse pret. Zou deze nog wel eens willen zien, doch naspeuringen ten spijt heb ik deze nog niet (op dvd) gevonden. Iemand enig idee?

Een jaar of zes geleden gezien in het Filmmuseum: de documentaire Diva Dolorosa: een compilatie van zogenaamde Italiaanse ‘diva-films’ als Rapsodia Satanica, Il Fuoco, Tigre Realle (die ook integraal getoond werden) en nog zo wat: films die nog volledig (en bewust) de sfeer en thematiek van het fin de siècle ademen. Dolle d’Annunziaanse pret. Zou deze nog wel eens willen zien, doch naspeuringen ten spijt heb ik deze nog niet (op dvd) gevonden. Iemand enig idee?

2 gedachten over “Gezien: Diva Dolorosa”

  1. De randstedelijke hoogmoedsverplettering die spreekt uit de naam HOLLAND DOC – welke vanzelfsprekend NEDERLAND DOC had dienen te zijn (Netherlands Doc had ook nog gekund, als het allemaal zo nodig met Yankentaal moet) – is ten hemel schreiend. Alles, zelfs tot in de kleinste detaisls van de benamingen toe, alleen maar gericht op de regio Holland. Wat een pijnlijke aaneenschakeling van oog- en oorkleppen. Het besef is nog steeds niet tot ‘Hilversum’ doorgedrongen dat er ook andere regio’s zijn, die deel van ons land uitmaken, van Delfzijl tot Eijsden, van Dokkum tot Sluis. Zelfs één der radio-orkesten heeft het epitheton (dis)ornans Holland opgeplakt gekregen: achttiende eeuws dus, of oliebollig imbeciel, dat zou uiteraard ook kunnen..

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *