All work and no play makes Monsieur de Phocas a dull boy.
Terwijl u gehaktballen aan het grillen bent in uw decadente tent, werkt uw studeerkamerdecadent plichtsgetrouw en noodgedwongen door aan allerlei kleinere meesterwerken die waarschijnlijk pas na diens dood ontdekt worden en eerst dan worden uitgegeven in kleine bibliofiele oplagen, gebonden in mensenhuid en met het bloed van een willekeurige voorbijganger in het colofon gesigneerd. Maar om te voorkomen dat we als Monsieur de Phocas aan het moorden slaan proberen wij ons leven in de tijdelijke decadente bungalow zo aangenaam mogelijk te maken door middel van muziek terwijl u werkt. La musique avant toute chose, zei een dichter die ik tegenkwam bij de Aldi mij eens. Precies. En hoewel als wij deadlines moeten halen het beste werken met iets als Franse oi! op de koptelefoon begrijpen wij dat dat natuurlijk niet decadent genoeg voor u is. Neen, due to popular demand, we hadden de indruk dat de eerste aflevering zich onder de meer gewaardeerde berichten bevond, zomaar uit het zomerse niets de Decadente rock’n’roll Top 20. Part deux. Maar dan de Top 15, want we hebben dus een deadline te halen. Speakers aan!
1.Part deux, en français, want alle ware decadentie is in het Frans. En elke ware decadent is wat tegenwoordig bestempeld zou worden als een zwaar autistische neuroot die constant onderhevig is aan paniekaanvallen. Dat laatste hoeven we niet te illustreren, want dat weet u ook: de protagonisten van Strindberg tot Jean Lorrain en van A tot Z, allemaal paniekelingen. Uzelf natuurlijk ook. Paniek + Frans + rock’n’roll? Metal Urbains 1977-electropunk classic Panik natuurlijk!
2. Van paniek is het kleine stap naar de extase. Of beter gezegd andersom: een ware decadent, u, wij, raakt altijd in paniek van de extase: héb je een keer een vrouw of man in je bed, krijg je verdomme een paniekaanval. Altijd hetzelfde gedonder. Dan maar snel naar huis en Extaze herlezen en zZz luisteren, die een zwaar-duistere, hedonistisch-decadente, als in sensuele, ondertoon hebben: zZz Ecstasy uit 2005 en was toen live ook altijd zwaar indrukwekkend.
3.Van zZz naar Suicide is een kleine stap. Ook weer andersom, want waar zZz de boter haalt is duidelijk maar who cares? Er zijn slechtere invloeden dan de band die vernoemd is naar de enige handeling die de ware decadent uiteindelijk resteert. En hoe duister en decadent, in een New York-jaren zeventig underground-manier, volstrekt wanhopig, op het enge af, en tegelijkertijd zeer literair is een nummer als Frankie Teardrop of Ghost Rider? Dat laatste nummer sluit weer aan bij Cash uit deel I, dus dan is die decadente cirkel ook weer rond. We dagen u uit om Frankie Teardrop op repeat te zetten en te noteren na hoeveel keer u een klassieke zenuwtoeval kreeg.
4.Antisociaal, dat is wat al die decadenten zijn. Wij dus ook. Gelukkig hebben wij elkander nimmer ontmoet, want dat zou geen pretje zijn. Het liefst sluiten wij ons op in een decadente villa. Reuze aso. Die jongens van Skrewdriver, dat waren ook enorme aso’s en hadden ook nog eens heel veel met decadentie, maar dan à rebours. Ze vonden de Westerse wereld en vooral al die ‘rasvermening’ en andere degeneratie maar drie keer niks. Sluiten ze mee aan op Peladan, die diezelfde raciale en morele teloorgang beschreef in zijn Decadence Latine En schreef Van Eeden ook niet ergens dat hij witte ras ‘zuiver’ wou houden? In 1977 hielden ze dat echter nog voor zich en punkrockte ze gewoon nog leuk. Anders hadden we natuurlijk niet gelinkt naar Antisocial uit het vroege jaar 1977, zó recalcitrant en fout zijn we ook weer niet.
5.Het woord décadence komt zoals u weet van het middeleeuws latijn van decadere, wegvallen, naar beneden gaan. Precies dezelfde linguistische bron als waarThe Descendents zich voor hun naam hebben laten inspireren. Oud nieuws. En als de oprechte decadenten die zij zijn vinden ook zij alles niks, alles al gedaan, alles gelezen. Kortom, Everything sucks.
6.Een decadent bestaat is een eenzaam bestaan. Duh! Dagen, weken, maanden wachten wij op berichten van onze beoogde femme fatale, Ligeia, Vera, Eline, where art thou? Overal behalve hier en we kunnen geen week meer wachten of de ondergang wacht ons. Chuck Woods’ Northern Soul-knaller Seven days too long op repeat, dat kunnen we enkel doen ter esthetisch genoegen.
7.Over ondergangen gesproken, die van de Westerse wereld is nakende. Wist Bad Religion al in 1980: Fuck Armagedon. Tot die tijd hun eerste LP maar luisteren en Ondergangen van De Haan herlezen.
8. Lezen, wachten op our dear lady of pain, het gaat vergezeld van vele liters absinth uiteraard. Huismerk, in van die groene blikken. Daar worden we echter armer van dan graaf Villiers de l’Isle Adam aan het eind van zijn leven. En wie houdt er van een arme decadent? Precies. Niemand. The High Tensions (uiteraard een verwijzing naar overspannen zenuwen)Poor man, 1966.
8. Kunstenaar, dat willen we zijn, schilderen als Thorn Prikker of Klimt, L’Art pour l’Art. Maar niks daarvan, wij kunnen niks, niet eens gitaar of harp bespelen, enkel cerebraal dromen van faam en kunst en Painter man van The Creation bewonderen.
9. T. Rex Dandy in the Underworld. Marc Bolan is god en een decadente oerheld: androgyn, jonggestorven, dandy in de traditie van Oscar Wilde en Bowie. Wat wilt u nog meer? Luistert ook u ook de rest, vooral The Slider en Electric Warrior, waanzinnig erudiete poëticale teksten over elfen en feeën en geesteszieke vrouwen waarin de liefde nimmer direct maar immer afstandelijk cerebraal en muzikaal subliem (Jitterbug Love, Girl) wordt bezongen. Als u niet zweert bij het graf van Bolan heeft u hier misschien eigenlijk weinig te zoeken. In deze lijst dan, op rond1900 zijn alle misfits welkom uiteraard!
10.Schoonheid en dood zijn twee mooie zusters en het ideaal van ware decadenten aller tijden en uit alle plaatsen, van Schoonerbeek tot Woerderzwoerd. Schoonheid en treurigheid, knapheid en smart, varianten die ook allemaal mogen. Maar weinig mensen weten dat Bob Dylan, groot liefhebber van Hongaarse occult-symbolistische schilders van rond 1900, Sad eyed Lady of the Lowlands schreef na Les Fleur du Mal drie keer achter elkaar te hebben gelezen. In de nacht, met drank, denkend aan de dood en de liefde. De situering in de lage landen is, dat begrijpt elk schoolkind, een intertekstuele referentie naar Baudelaire’s L’Invitation au Voyage uit de door Bobby zo bewonderde gedichtjesbundel.
11. Allemaal goed en aardig met dat creatieve brein, maar ons brein doet regelmatig pijn van al die erudiete. Ja, leuk is werkelijk anders want graag wisten we ook iets van andere zaken dan al die 1900-kolder maar helaas proppen we ons brein maar voller en voller, met alle tragische gevolgen van dien. Deze week op 11: Screeching Weasel My brain hurts.
12. Een kunstbloem is mooier dan een uit de natuur en het cerebrale imaginaire beter dan het echte leven. Moe verbeeld kunnen we dan nog altijd de jaren ’70 cultclassic Music for orgies opzetten. Geen rock’n’roll, maar mogen ook wij eens rust? Wel heel decadent hoor, geniet u zelf van bijvoorbeeld het meesterwerk Three Times LoveThe Cash Maker Orchestra.
13. The Nuns Decadent Jew Werkelijk geen idee waar dit over gaat, maar het enige rockende nummer dat we kennen met het woord ‘decadent’ in de titel. Vandaar. En je de Nonnen noemen en verre van kuis leven is natuurlijk reuze decadentistisch.
14. U heeft het misschien gemist, maar recent hebben Jeremy Reed, Marc Almond en Othon een soundtrack bijTegen de keer gemaakt. Of geprobeerd, weten even niet of helemaal gelukt is. Jeremy Reed kent u als neo-decadent, Wilde-kenner, dichter en schrijver van onder meer een prachtig boek over Scott Walker. En Marc Almonds Tainted love is niet ons muzikaal kopje groene thee maar past thematisch (besmette liefde) gansch in het decadent-esthetische credo.
15. Nico Chelsea Girl (1967) Behoeft geen toelichting. Nico = decadent icoon en femme fatale, en een ijzingwekkender en prachtiger voorbeeld van muzikaal schoon en smart zijn ons onbekend. Amen.