Dinsdag 20 augustus jongstleden overleed de, zeker in Mokum, beroemde antiquaar Louis Putman. Hier, hier en daar werd uiteraard uitvoerig stilgestaan bij het overlijden van deze markante en unieke figuur. Putman was het bekendst om zijn scherpe oog voor vergeten zaken, malle pamfletten, oude prentbriefkaarten, enzovoort. Minder bekend misschien, en dat is de reden dat wij … Lees verder “In Memoriam Louis Putman (1923-2013)”
Gisteravond was op de lokale tv niemand minder te zien dan hoofdstedelijke antiquarische legende Louis Putman: De Haan-expert, grootste kenner van de uitgeefpraktijk van rond 1900 en kenner van nog veel meer. Ik noemde hem hier al weleens op dankbare wijze. Hier (ong. 30 min. in de aflevering) spreekt hij over prentbriefkaarten en de Amerikaanse ‘Holland-gekte’ van rond 1900.
In het zojuist verschenen nummer van het onvolprezen cultuurperiodiek De Rode Haring is eindelijk mijn artikel over Carel de Nerée als model voor René Richell uit Jacob Israël de Haans roman Pathologieën (1908) verschenen. ‘Eindelijk’, want ik kondig dat al zeker zes of meer jaar aan en ik heb er in die jaren ook af … Lees verder “‘Breaking!’: Het model voor René Richell uit De Haans roman Pathologieën (1908) geïdentificeerd.”
Eerder deze maand werd op de veilingsite Catawiki het eerste deel van ‘een unieke privécollectie’ met boeken rond 1900 afgehamerd. De online ‘kijkdagen’ van het tweede en laatste deel zijn nu geopend en het geheel wordt aanstaande zondag afgehamerd. Het is een waanzinnige collectie met vrijwel enkel zeldzaamheden die ook nog eens inhoud hebben, want … Lees verder “Exclusief!: van en over een interview met Neerlands grootste rond1900-verzamelaar.”
Heeft u even de tijd voor de extra lange rond1900-aflevering van vandaag, dames en heren? In de Grote Geheime Geschiedenis van het Nederlands en Vlaams Decadentisme zou een belangrijke plaats moeten worden weggelegd voor vertalingen. De hoeveelheid oorspronkelijk Nederlands literair werk dat zich probleemloos laat verbinden met de décadence litteraire, symbolisme en neo-mystiek blijft nu … Lees verder “Over Exhibitionisten, Zoöphilen, Nekrophilen, Mixoskopisten en over Het huis met de roode lantaarn [1905]”
Onlangs verscheen de, zoals dat dan heet, ‘monumentale’ biografie van Jan Fontijn over Jacob Israël de Haan. Het is een mooie, evenwichtige en prettig leesbare synthese geworden van het fascinerende leven van De Haan, waarover in de loop der tijd zo veel mythes zijn ontstaan. Nu moeten wij eerlijk opbiechten dat die hele joodse, zionistische … Lees verder “Bal Masqué – Over Jacob Israël de Haan en de mysterieuze Dick van Aalst”
Uit de Mokumse tweedehandsboekenstroom waar wij vrijwel dagelijks doorheen zwemmen, visten wij De misdadigers in de kunst door Enrico Ferri: ‘Naar den oorspronkelijken tekst en de laatste fransche vertaling van Eugène Laurent bewerkt door Henry Eshuis.’ Dit boekje verscheen in 1905 te Amsterdam bij de uitgever Veldt, en bevat genoeg stof voor diverse stukjes op … Lees verder “C.L.G. Veldt: een causerie over een uitgever uit het fin de siècle”
Mag ik u in het geval dat u eens een goed, indrukwekkend en door en door decadent boek wilt lezen, en ook nog zondagochtend ter Heilige Communie wilt gaan in uw leeglopende katholieke kerk om de hoek, het volgende werk aanraden? Kijk dan eens of u bij de volgende gelegenheid dat u in de één-euro-bakken … Lees verder “‘Verduiveld geblaseerd wat de gewone ontroeringen betreft’ – La femme pauvre (1897) van Léon Bloy”
‘Om de geschiedenis van een uitgever in al zijn facetten te kunnen beschrijven is grondige kennis van o.a. het leven van die uitgever vereist. Het ontstaan en de groei van zijn fonds hangt nauw met zijn leven samen. Zeker als het fonds een hoofdzakelijk literair karakter heeft. De kwaliteit en diversiteit wordt mede bepaald door … Lees verder “Over twee onbekende foto’s van een legendarische uitgever van rond 1900”
Enkele niet meer dan aardige, maar wel heel bijzondere gedichtjes van de legendarische uitgever Meindert Boogaerdt jr. (1880-1942) zijn opgedragen aan ‘Dr. I.H. Leopold’. Hoe zij elkaar hebben leren kennen is niet helemaal duidelijk; Boogaerdt wordt in de Leopold-literatuur nergens genoemd. […]
