– Ramón del Valle-Inclán (1866-1936) schreef zeer decadente en prachtige Sonates, nadrukkelijk geënt op Barbey d’Aurevilly, d’Annunzio etc. In het Engels heden te krijgen via Dedalus, maar eerder werd ook al The Pleasant Memoires of the Marquis de Bradomin – Four Sonates (New York, Harcourt Brace & Co., 1924) in het Engels vertaald (de Dedalus-vertaling is dus niet de eerste zoals in de verantwoording staat).
Nederlandse uitgaven zijn: Liefdessonates: herinneringen van de Markies de Bradomin (Amsterdam, Contact, 1960) in de vertaling van L.P.J. Braat. Het verscheen in 1950 ook in de vertaling van Jef Last, zie ik net (Bussum, Kroonder). Enige tijd geleden kreeg ik een (zeldzaam) vooroorlogs tijdschrift genaamd De Roman onder ogen: een flutblaadje, geredigeerd door Iwans, maar er stonden wel vertalingen van Valle-Inclan in. Welke, dat weet ik niet meer.
Aanverwant in dit taalstraatje doch meer in de fantastische, macabere richting, is Mário de Sá-Carneiro (1890-1916), vriend van Pessoa. Zijn meesterlijke novelle De Bekentenis van Lucio (oorspronkelijk uit 1913) werd in 1993 door De Arbeiderspers uitgebracht.