Die vinden we deze maal bij onze schrijfster van de week ‘Ellen’ en wel in haar bestseller en literair-historische mijlpaal Een vriendschap uit 1910: Gister avond thuis komend van een concert, waar nòch concertgevers of publiek eenige warmte afstraalden, wachtte mij, behalve het vuur in mijn haardje, ‘Le Feu’ [Il Fuoco, 1900] van d’Annunzio. Het … Lees verder “Fictieve receptie van d’Annunzio”
Categorie: Nederlandse literatuur
Oscar Wilde in Nederland voetnoot (3)
De Ziel van Smart Na lezing van Oscar Wilde’s ‘De Profundis’ Op mijnen levensweg ontmoette ik Smart En zag dat ik haar niet ontvluchten kon. Zij stond en staarde me aan met ’t donker oog En zei mijn naam met kalme, klare stem, Terwijl haar hand zich op mijn schouder lei. Maar ik, in wild … Lees verder “Oscar Wilde in Nederland voetnoot (3)”
(Decadente) aanwinsten (5)
Op de zonnige zondagmiddag op de lokale boekenmarkt zowaar eens een paar leuke boekkies gekocht. Niks ouds of zeldzaams, maar voor 14 euro een leuk stapeltje leesvoer. -Aristide von Bienefeldt, Bekentenissen van een stamhouder (2002). Dit lijkt me een neo-decadente roman van een interessante auteur . -Richard Ellmann, Oscar Wilde. De welbekende biografie in pocketvorm, … Lees verder “(Decadente) aanwinsten (5)”
Oscar Wilde in Nederland voetnoot (2)
Een vriend Als ’t Londensche volk Oscar Wilde aanschouwt ’t Gerechtshof betredend, dan joelt het en jouwt En scheldt hem een ‘schurk’, een ‘piek-fijne-schavuit.’ Ook klassehaat laait er de menigte uit Die gaat in al stijgende dreiging tekeer… En wie mèt hem gaan, zijn bedacht op verweer…. Temidden dier horde vol nijd en venijn, Daar … Lees verder “Oscar Wilde in Nederland voetnoot (2)”
Polderdecadentisme (13)
Deze maal betreft het het romannetje Ombres Chinoises (1924) van Marguerite Schürmann: de echtgenote van de eerder genoemde Jules Schürmann. Ik noem dit voor het gemak maar polderdecadentisme, hoewel ik het ook had kunnen plaatsen in de eveneens boeiende categorie ‘lesbos in de literatuur.’ Het is een bijzonder geval van een tekst waarvan het niet … Lees verder “Polderdecadentisme (13)”
Jarig
In navolging van aan verjaardagen van schrijvers gewijde berichten op het Artistiek Bureau: afgelopen 10 juni was het 145 jaar geleden dat Couperus geboren werd. Glad vergeten.
‘Schijn en Wezen’
Zoudt ge ’t Lied van Schijn en Wezen, Free, niet meer met Walden vullen? Hoe gij ’t vaste pad voor ’t mulle Dra verliet en -’t was te vreezen – Gaandeweg er braakt uw spullen? Zoudt gij, die ’t maatschappelijk Schijnen Door uw Wezen dacht te bannen, U niet zóo kunnen vermannen, Dat gij laat … Lees verder “‘Schijn en Wezen’”
‘Verzen eener Ziekte’
Over Karel van den Woestijne en de décadence is wel het een en ander geschreven. De conclusie is doorgaans dat ondanks de wat decadente, kwijnende en zwakke indruk die zijn werk (en leven) soms geeft, het allemaal wel meevalt. Toch moest ik bij de volgende tekst direct denken aan het vervolgens door mij geciteerde gedicht … Lees verder “‘Verzen eener Ziekte’”
Polderdecadentisme (12)
Dit is wel een heel zwakke variant, maar ik noem hem voor de volledigheid. Deze maal betreft het het debuutbundeltje Aan den verlaten vijver (1909) van Jan Greshoff De link met het decadentisme, dat Greshoff zijn ‘moderne’ Fransche literatuur kende, blijkt in dit bundeltje eigenlijk enkel uit de auteurs van wie hij enkele motto’s ontleende: … Lees verder “Polderdecadentisme (12)”
‘Kleine grootheden’
Het eerder vandaag genoemde, welbekende antiquarenduo deed zojuist een nieuwsbrief verschijnen dat is gewijd aan enkele ‘kleine grootheden’ uit de Nederlandse literatuur: Henri van Booven, August P. van Groeningen, Johan de Meester, Frans Netscher en Israël Querido. Toegegeven, niet de Henry Jamesen en Marcel Prousten van het literaire universum, maar diegenen die zijn geïnteresseerd in … Lees verder “‘Kleine grootheden’”