Nu dat Elisabeth Leijnse het fin de siècle weer helemaal AKOfähig heeft gemaakt met haar succesvolle dubbelbiografie Cécile en Elsa. Strijdbare freules en Hilda van Suylenburg de favoriete roman is geworden van zowel Arjan Peters als Bas Heijne gaat zij helemaal los en stort zich op Maeterlinck, in een meer dan prijzenswaardige poging deze moeilijke … Lees verder “Over Maeterlinck en over de vergeten Droomprinsesjes uit 1902″
Categorie: Nederlandse literatuur
Over literaire abortus en Mooie vrouwen, gans naakt en gesluierd op een sofa.
In De Volkskrant van dit weekend schrijft ene Rutger Lemm over de lasten van schrijverschap en vaderschap. Enorm prangende en belangrijke kwestie en het is maar goed dat de courant hier zoveel aandacht aan besteed terwijl de wereld ten onder gaat. Nu ben ik noch schrijver noch vader en weet er niks van, weet enkel … Lees verder “Over literaire abortus en Mooie vrouwen, gans naakt en gesluierd op een sofa.”
Van en over Satan, Bullebak 666 en de Nederlandse letteren.
‘Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’, zegt mijn buurman altijd. ‘Doe wat je wilt zal wet zijn’ zei Aleister Crowley. En met die laatste was ik, meer dan met mijn buurman, weer een beetje bezig naar aanleiding van het eind 2016 verschenen, doch eerst nu door mij gelezen, Occult Paris: the Lost … Lees verder “Van en over Satan, Bullebak 666 en de Nederlandse letteren.”
Van en over seks en naakte vrouwen en bachantische wellust op Prins Odrons orgie.
Het even ongeloofwaardige als blijvende succes van uw favoriete cultureel-historische internetwebsite is enkel te verklaren door de schrijnende belofte die deze in zich draagt. Het enige wat uw favoriete studeerkamerdecadent decadent maakt is dat deze tegen beter weten in doorgaat terwijl alles om hem heen, de, toch al weinig voorstellende, Nederlandse beschaving bijvoorbeeld, volstrekt is … Lees verder “Van en over seks en naakte vrouwen en bachantische wellust op Prins Odrons orgie.”
Van en over het volstrekt vergeten Kleine kruis van zwarte steen en het vermoorde kind van Georges de Feure uit 1895.
Ver, ver weg van hier, in het barre deprimerende land der Nederlandse canonieke letterenstudies verscheen onlangs Van Constantijntje tot Tonio. Het dode kind in de Nederlandse literatuur. U begrijpt dat ik er niet over peins om mijn Vergilius en Proust opzij te leggen voor studies waarin ruw literair gemeen als Vondel, Tollens en Van der … Lees verder “Van en over het volstrekt vergeten Kleine kruis van zwarte steen en het vermoorde kind van Georges de Feure uit 1895.”
Van en over Simon Mulder, Cornélie Huygens en Van Eeden.
De aantrekkingskracht van ‘de Tachtigers’ heb ik, en mijn collega’s hier op het rond1900-hoofdkantoor, nooit helemaal begrepen. Mijn eigen schuld is dat uiteraard niet, míj valt niets euvel te duiden want dat ik niet zat op te letten bij de Nederlandse les toen ik Sixteen Forever werd, was en ben gebleven kwam door de spruitjeslucht … Lees verder “Van en over Simon Mulder, Cornélie Huygens en Van Eeden.”
Over Hanna’s Art Nouveau-hoekje en modern gevloek tegen de gemoedelijke eenvoud.
Aanstaande zaterdag opent in het Haagse Gemeentemuseum de tentoonstelling Art Nouveau in Nederland. Reuze benieuwd wat ze aan minder bekend werk weten op te duiken, wellicht een vleugje De Nerée, hebben we weer wat gratis PR voor ons projectje. De focus ligt op toegepaste kunst en deel van de grafiek komt van onze jongere buurman … Lees verder “Over Hanna’s Art Nouveau-hoekje en modern gevloek tegen de gemoedelijke eenvoud.”
Liefde is bescherming: van en over Couperus en Gorters Verzen 1890.
Liefde is bescherming. Zij dacht dat, zo zij liefhad, zij beschermen zou, zij hèm beschermen zou, voor het Leven, het Noodlot en zichzelf. Want liefde was haar het afsmekende gebed: het Noodlot zou niet durven verpletteren, een, die werd bemind… Dit zijn de mooiste drie zinnen uit de hele Nederlandse literatuur. De passages over de … Lees verder “Liefde is bescherming: van en over Couperus en Gorters Verzen 1890.”
‘Je weet het nooit’: Enkele notities bij het verzamelen van Couperus, deel 3.
Boeken leg ik nooit op de schenktafel, ook geen boek dat per ongeluk in de top 10 is terechtgekomen, om daarmee van een actuele en contemporaine houding te getuigen: kijk mij toch eens! Tommy Wieringa! Zeker geen echte boeken, want voor men het weet valt er een scheut absint over. En hoe zou dit antiquarisch … Lees verder “‘Je weet het nooit’: Enkele notities bij het verzamelen van Couperus, deel 3.”
In Memoriam Menno Wigman
Voor het eerst tik ik zonder enige vorm van retoriek of ongein, in tranen, denkend aan de dood, in de avond. Menno Wigman is dood. Fuck dude, fuckin’ fuck! Ik schakel nu niet over naar een klinische analyse van het zwartromantische-decadente gehalte van zijn oeuvre of wat ook. Het gaat om de mens Menno Wigman. … Lees verder “In Memoriam Menno Wigman”