SOMMERGLÜCK
Blütenschwere Tage
In Düften und Gluten rings,
Mein Herz tanzt wie auf Flügeln
Eines trunkenen Schmetterlings.
Die Rosen und die Mauern
Der Birnbaum darüber her,
Alles so reich und schwer
In sehnenden Sommerschauern.
Das juligelbe Land
Mit dem träumenden Walderschweigen
Fern am duftigen Rand
Darüber die Wolken steigen —
O, wie sag ich nur,
Was alles mein Wünschen ins Weite führt!
Mich hat des Glücks eine leuchtende Spur
Mit zitternder Schwinge berührt.
GUSTAV FALKE (1853-1916)
Uit: Tanz und Andacht (1893)
Gustav Falke, geboren te Lübeck in het midden van de negentiende eeuw, bleef zijn leven lang werkzaam in Noord-Duitsland. Na een zeven jaar durende boekhandelscarrière werd hij eerst muziekstudent in Hamburg, waarna hij vanaf 1877 een kwart eeuw pianodocent in diezelfde plaats was. Sedert 1903 ontving hij van de Senaat van deze Hanzestad een erepensioen. Hij overleed, tijdens de Eerste Wereldoorlog, in Großborstel bij Hamburg.
Zijn lyriek schreef Falke onder invloed van Eduard Mörike, Conrad Ferdinand Meyer, Theodor Storm, en heel in het bijzonder Detlev von Liliencron (1). De poëzie van Gustav Falke is sterk verwant aan de traditionele Duitse volksliedkunst met daarin de aangename kanten van het natuurgevoel en de warm-menselijke, vooral huiselijke, gezelligheid. Gevoelsbelevenissen en levenskunst met een ingehouden opgewektheid zijn de voornaamste kenmerken van Falke’s gedichten.
Naast de vele poëziebundels heeft Gustav Falke ook veel jeugdlectuur, dialect- en kinderversjes gepubliceerd. Zijn eerste, sterk tijdgebonden, romans zijn geschreven in de naturalistische traditie, later vloeiden niet alleen burgerlijk getinte ontwikkelingsromans uit zijn pen, maar tevens novellen en literatuur voor jongeren.
(1) Zie ook De zomer bezongen (1): Einen Sommer lang. (Geplaatst op zaterdag 10 juni.)