Ik wil gekocht worden! Van en over een tekening van ‘Henricus’.

‘Ik wil gelezen worden!’ riep Multatuli uit in Max Havelaar, om vervolgens tot in den treurige eeuwigheid geciteerd te worden. Maar wie vraagt wordt overgeslagen en wie wil er nou Multatuli lezen? Not me, my boy. Maar ik wil natuurlijk ook worden gelezen en tot mijn onbescheiden vreugde wordt ik dat ook. Niet door tallozen maar door enkelen maar wel de juiste enkelen.

Twee maanden gelezen schreef ik voor John Coultharts site het derde deel in een serie over, voor een buitenlands publiek vrijwel onbekende en al dan niet symbolistische, Nederlandse kunstenaars van rond 1900. Deze keer was Henricus aan de beurt, een enorm interessant en in mijn optiek onterecht wat verwaarloosd, want voor Nederlandse begrippen redelijk modernistisch, kunstenaar. Het kostte dan ook wel wat moeite om informatie over hem te vinden, iets waar ik natuurlijk al enkele jaren mee bezig was en waarvan de grootste vondst de genoemde scriptie was. (Afbeeldingen van) werk vinden was al even lastig, zijn werk wordt zelden aangeboden door de kunsthandel, want ondanks dat hij veel heeft gemaakt is veel verdwenen. Zijn grafiek komt nog wel eens langs, zoals de prachtige Halewijn-tekeningen en buurman S. v.d. P. vond in dat straatje recent ook nog twee fraaie voorbeelden.

Met betrekkelijk veel moeite kon ik afbeeldingen vinden van oorspronkelijk werk maar dat waren voornamelijk latere landschappen die mooi waren, maar niet helemaal paste bij mijn invalshoek van het artikel. Zeer in mijn nopjes was ik echter met de vondst van die zwart-wit inkttekening van de charmante en geestige figuren, gemaakt tijdens reis door Tunesië in 1901. Hij maakte toen heel veel werk, maar dat is naar het lijkt vrijwel allemaal foetsie, weg, opperdepop.

Deze tekening is dus overgeleverd en het goede nieuws is dat mijn stukje blijkbaar gelezen werd want de eigenaar, of een kunsthandelaar – ik weet niet helemaal hoe dat werkt, kunstkijken kan ik als de beste maar de portemonnee is helaas te leeg om de kunsthandel in te duiken – biedt het spontaan te koop aan. Het is ongetwijfeld toeval, maar laat me nou, gun me een eenzame kerstgedachte, denken dat mijn Henricus-artikeltje de trigger was om het te verkopen. Dank u.

En het leuke is, wist ik niet, de kerstbonus die het werk blijkt te bevatten: op de achterkant blijkt nog een tekening te zien te zijn. Naar me dunkt ook van Henricus, het doet mij althans denken aan zijn tekenstijl en vergelijkt u bijvoorbeeld ook de manier waarop de bomen zijn ingevuld met de manier van tekenen van de Tunesië-tekening. Twee voor de kerstprijs van één! De, erg moeilijke, kerstprijsvraag van deze week is: waar zou dit landschapje kunnen zijn getekend? En de tweede vraag is: welk museum of uitleenwillige verzamelaar gaat dit schappelijk geprijsde meesterstukje kopen? Wie het weet mag het me melden! Dank u. En een merry lonely Christmas!