Mahlers Negende: Vaarwel aan een leven en aan een cultuurtijdperk

Hoewel Gustav Mahler in wezen zijn gehele compositorische oeuvre aan de zware strijd tussen leven en dood heeft gewijd, treedt de somberheid in zijn laatste levens- en scheppingsfase nog weer nadrukkelijker op de voorgrond. Gedurende zijn laatste jaren heeft hij aan drie symfonieën gewerkt: de Negende, Das Lied von der Erde, en de onvoltooide Tiende. Hij had, evenals anderen, op basis van het feit dat diverse grote voorgangers waren overleden na de voltooiing van hun negende symfonie, gemeend het Noodlot te slim af te zijn door de symfonie, die we als Das Lied von der Erde kennen, niet een nummer te geven en het begrip eine Symphonie slechts in de ondertitel te gebruiken, om pas daarna aan zijn Negende verder te werken. […]

Hoewel Gustav Mahler in wezen zijn gehele compositorische oeuvre aan de zware strijd tussen leven en dood heeft gewijd, treedt de somberheid in zijn laatste levens- en scheppingsfase nog weer nadrukkelijker op de voorgrond. Gedurende zijn laatste jaren heeft hij aan drie symfonieën gewerkt: de Negende, Das Lied von der Erde, en de onvoltooide Tiende. Hij had, evenals anderen, op basis van het feit dat diverse grote voorgangers waren overleden na de voltooiing van hun negende symfonie, gemeend het Noodlot te slim af te zijn door de symfonie, die we als Das Lied von der Erde kennen, niet een nummer te geven en het begrip eine Symphonie slechts in de ondertitel te gebruiken, om pas daarna aan zijn Negende verder te werken. […]

Het prozadebuut van Franz Kafka

‘Ik zal u altijd veel dankbaarder zijn voor de terugzending van mijn manuscripten dan voor hun publicatie.’ Met deze verbazingwekkende woorden nam Franz Kafka in 1912 afscheid van zijn beide uitgevers Ernst Rowohlt (1887-1960) en Kurt Wolff (1887-1963). Deze, tot dan toe waarschijnlijk letterlijk ongehoorde, verklaring vormde een zeer duidelijke indicatie voor de tweespalt waarin de jonge auteur verkeerde in die periode ter voorbereiding van zijn eerste, geheel eigen, publicatie. […]

‘Ik zal u altijd veel dankbaarder zijn voor de terugzending van mijn manuscripten dan voor hun publicatie.’ Met deze verbazingwekkende woorden nam Franz Kafka in 1912 afscheid van zijn beide uitgevers Ernst Rowohlt (1887-1960) en Kurt Wolff (1887-1963). Deze, tot dan toe waarschijnlijk letterlijk ongehoorde, verklaring vormde een zeer duidelijke indicatie voor de tweespalt waarin de jonge auteur verkeerde in die periode ter voorbereiding van zijn eerste, geheel eigen, publicatie. […]