Reyneke van Stuwe
Dance, dance, dance naar het licht met Joyce Roodnat en Loïe Fuller
Iedereen die mij ook maar een beetje kent weet dat ik naast steeds vreemder wordende weinig gelezen stukjes schrijven over de meest ingewikkelde details uit de kunst en literatuur van het zogenaamde ‘fin de siècle’ (tussen aanhalingstekens, want mijn indruk is dat niemand in Nederland meer weet wat dat is) nog slechts een paar andere […]
Een Inferno van Amor: Over Reyneke van Stuwe’s Het kind (1901)
Er zijn romans over de liefde, waardoor ik in zo’n diep gat van zwarte ellende val, dat ik zeker weet liever dood te gaan als eenzame oude juffrouw dan ooit nog aan de liefde te beginnen. In mijn exemplaar van Het kind van Jeanne Reyneke van Stuwe staat de datum: 5 december 1901. Het moet […]
Ilja Leonard Pfeijffer, Jeanne Reyneke van Stuwe en ‘de eerste Sonnettenkrans’.
Ilja Leonard Pfeijffer, wie is dat eigenlijk? Welnu, voor degenen die net inschakelen, hij is – we zochten even het op – een dichter, classicus en een man met lange haren en stellige meningen. Een belángrijk man kortom, die veel weet en ook nog eens, zo lazen wij zojuist in een interview in de Volkskrant, de enorme […]
Wakker worden in de nieuwe eeuw: iets over de Nederlandse romanopening rond 1900
Er wordt opvallend veel ontwaakt in de beginzinnen van romans die in of net na 1900 verschenen. Wellicht een symbool voor de overgang naar de nieuwe eeuw: het fin de siècle overleefd, de wereld is niet ten onder gegaan, dus aan de slag maar weer! […]
(Decadente) aanwinsten (11)
Natuurlijk stap ook ik zo op de fiets om te kijken welk onderkomen enkele prachtige Nederlandse en Vlaamse bibliofiele topstukken van rond 1900 zullen vinden, maar daar kopen, ho maar hoor! Ietsjes boven mijn zeer bescheiden budget. Neen, wij gaven, dankzij geschenken, vrij- en rommelmarkten niet meer dan twintig euro uit aan boekinkopen, maar dit leverde toch de volgende, niet zeer bijzondere, maar aardige aanwinstenstapel op: […]
