Boeken zijn leuk en zeldzame en vreemde antiquarische boeken al helemaal. Misschien een beetje een open deur, maar ik benadruk het nog maar even voor mijn vele fans die misschien door het geweeklaag hier over de ondergang van de Nederlandse cultuur de bomen en het bos niet meer zien. Uw favoriete studeerkamerdecadent was immers geruime … Lees verder “‘Eenmaal! Andermaal…’: Van Boovens Tropenwee (1904)”
Auteur: Sander Bink
Over Maeterlinck en over de vergeten Droomprinsesjes uit 1902
Nu dat Elisabeth Leijnse het fin de siècle weer helemaal AKOfähig heeft gemaakt met haar succesvolle dubbelbiografie Cécile en Elsa. Strijdbare freules en Hilda van Suylenburg de favoriete roman is geworden van zowel Arjan Peters als Bas Heijne gaat zij helemaal los en stort zich op Maeterlinck, in een meer dan prijzenswaardige poging deze moeilijke … Lees verder “Over Maeterlinck en over de vergeten Droomprinsesjes uit 1902″
Dance, dance, dance naar het licht met Joyce Roodnat en Loïe Fuller
Iedereen die mij ook maar een beetje kent weet dat ik naast steeds vreemder wordende weinig gelezen stukjes schrijven over de meest ingewikkelde details uit de kunst en literatuur van het zogenaamde ‘fin de siècle’ (tussen aanhalingstekens, want mijn indruk is dat niemand in Nederland meer weet wat dat is) nog slechts een paar andere … Lees verder “Dance, dance, dance naar het licht met Joyce Roodnat en Loïe Fuller”
Over literaire abortus en Mooie vrouwen, gans naakt en gesluierd op een sofa.
In De Volkskrant van dit weekend schrijft ene Rutger Lemm over de lasten van schrijverschap en vaderschap. Enorm prangende en belangrijke kwestie en het is maar goed dat de courant hier zoveel aandacht aan besteed terwijl de wereld ten onder gaat. Nu ben ik noch schrijver noch vader en weet er niks van, weet enkel … Lees verder “Over literaire abortus en Mooie vrouwen, gans naakt en gesluierd op een sofa.”
Van en over Satan, Bullebak 666 en de Nederlandse letteren.
‘Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg’, zegt mijn buurman altijd. ‘Doe wat je wilt zal wet zijn’ zei Aleister Crowley. En met die laatste was ik, meer dan met mijn buurman, weer een beetje bezig naar aanleiding van het eind 2016 verschenen, doch eerst nu door mij gelezen, Occult Paris: the Lost … Lees verder “Van en over Satan, Bullebak 666 en de Nederlandse letteren.”
Langs lijnen van verbijstering, femmes fatales en morphinomane cocottes in het Haags Gemeentemuseum.
Ik zei [=schreef] het al eerder maar alles is niks, ijdelheid en najagen van wind en dat is de reden voor mijn nu al legendarische studeerkamerdecadentie. Oblomov, who the fuck is Oblomov? Ik lig de hele dag in bed, katerig van de absint, een beetje Users-singletjes te draaien en, dit vloeit voort uit het voorgaande, … Lees verder “Langs lijnen van verbijstering, femmes fatales en morphinomane cocottes in het Haags Gemeentemuseum.”
Van en over seks en naakte vrouwen en bachantische wellust op Prins Odrons orgie.
Het even ongeloofwaardige als blijvende succes van uw favoriete cultureel-historische internetwebsite is enkel te verklaren door de schrijnende belofte die deze in zich draagt. Het enige wat uw favoriete studeerkamerdecadent decadent maakt is dat deze tegen beter weten in doorgaat terwijl alles om hem heen, de, toch al weinig voorstellende, Nederlandse beschaving bijvoorbeeld, volstrekt is … Lees verder “Van en over seks en naakte vrouwen en bachantische wellust op Prins Odrons orgie.”
Een maniak met een slecht geweten: Odilon Redon in de Kunstkring en in Kröller-Müller
In het Kröller-Müller Museum is onlangs een grote tentoonstelling over Odilon Redon geopend: very nice! Samen met Rops, Vallotton, Toorop en Schiele een van mijn favorietste rond1900-kunstenaars ever. Van zijn totaal bizarre en surrealistische werk kunnen wij hier op het rond1900-hoofdkantoor maar geen genoeg krijgen. Helaas is bijvoorbeeld een oorspronkelijk ets of litho van Redon buiten … Lees verder “Een maniak met een slecht geweten: Odilon Redon in de Kunstkring en in Kröller-Müller”
Van en over het volstrekt vergeten Kleine kruis van zwarte steen en het vermoorde kind van Georges de Feure uit 1895.
Ver, ver weg van hier, in het barre deprimerende land der Nederlandse canonieke letterenstudies verscheen onlangs Van Constantijntje tot Tonio. Het dode kind in de Nederlandse literatuur. U begrijpt dat ik er niet over peins om mijn Vergilius en Proust opzij te leggen voor studies waarin ruw literair gemeen als Vondel, Tollens en Van der … Lees verder “Van en over het volstrekt vergeten Kleine kruis van zwarte steen en het vermoorde kind van Georges de Feure uit 1895.”
Van en over Simon Mulder, Cornélie Huygens en Van Eeden.
De aantrekkingskracht van ‘de Tachtigers’ heb ik, en mijn collega’s hier op het rond1900-hoofdkantoor, nooit helemaal begrepen. Mijn eigen schuld is dat uiteraard niet, míj valt niets euvel te duiden want dat ik niet zat op te letten bij de Nederlandse les toen ik Sixteen Forever werd, was en ben gebleven kwam door de spruitjeslucht … Lees verder “Van en over Simon Mulder, Cornélie Huygens en Van Eeden.”