Da’s eigenlijk Rensburg, dacht ik toen ik zojuist J.K. Rensburg 1870-1943. Een joodse graalzoeker zo’n beetje herlas. Maar ach, wie kent hem nog, Rensburg? Zijn biograaf (M. Entrop) is gestrand, meen ik te weten, dus binnenkort kent helemaal niemand hem meer. Precies zoals het gaat ook wel weer.
Categorie: Nederlandse literatuur
Het kortetermijngeheugen van de Nederlandse lezer
Naar het voorbeeld van het succesvolle Britse literaire evenement The Big Read organiseren de NPS en NRC Handelsblad de verkiezing van ‘het beste boek aller tijden’. Via de website hetbesteboek.nl kon het publiek vanaf 10 januari een keuze maken uit 250 voorgeselecteerde Nederlandstalige boeken, of zelf een favoriet aandragen. Inmiddels is er op basis van … Lees verder “Het kortetermijngeheugen van de Nederlandse lezer”
Nieuwe titels op DBNL
Elke maand worden bekende en minder bekende literaire klassiekers aan het corpus van de Digitale bibliotheek der Nederlandse letteren toegevoegd. De maand februari brengt ons, onder veel meer, Op reis door Zweden (1877) van Marcellus Emants, Okeanos-fragmenten (1886-1895) van Willem Kloos en De leeuw van Vlaanderen (1838) van Hendrik Conscience. […]
Elke maand worden bekende en minder bekende literaire klassiekers aan het corpus van de Digitale bibliotheek der Nederlandse letteren toegevoegd. De maand februari brengt ons, onder veel meer, Op reis door Zweden (1877) van Marcellus Emants, Okeanos-fragmenten (1886-1895) van Willem Kloos en De leeuw van Vlaanderen (1838) van Hendrik Conscience. […]
Polderdecadentisme-oproep
Hier had een een stukje moeten staan over de roman De Berg der Pagoden (Bohn 1902) van Hans Steengracht (pseud. A.D. van der Gon Netscher, 1876-196?). Echter, geen antiquaar in Nederland kan mij het boek op het moment leveren. Hoewel het bijvoorbeeld wel in de Koninklijke Bibliotheek aanwezig is, is dit een van die zeldzame … Lees verder “Polderdecadentisme-oproep”
Polderdecadentisme (6)
Dat de ooit zeer veelgelezen Reinier van Genderen Stort wel van oververfijndheid werd beschuldigd was me bekend, doch heel lang heb ik daar nooit bij stilgestaan, tot de heer L.P. te A. mij onlangs op een recensie van diens roman De Grijsaard en de Jongeling (Amsterdam, Querido 1919) in Den Gulden Winckel attendeerde: ‘Het ware … Lees verder “Polderdecadentisme (6)”
Indische damesromans rond 1900
‘In “het Damescompartiment van de Indische letterkunde”, aldus Rob Nieuwenhuys in zijn Oost-Indische Spiegel, reizen eigenlijk maar vijf schrijfsters: M.C. Frank, Mina Krüseman, Annie Foore, Melati van Java en Thérèse Hoven. De suggestie is duidelijk: in de rest van de voorname letteren-trein horen alleen heren thuis. Hoe geestig de term ook is, het idee erachter … Lees verder “Indische damesromans rond 1900”
Een vraag over een Besliste Volzin
Een Besliste Volzin (No. 33 in de De Beuk uitgave, 1954) van Neerlands ‘enige echte’ decadent Jacob Israël de Haan luidt: ‘Er is een boek van Ernest Downson met platen van Aubrey Beardsley. Ik heb dat boek nooit willen bezitten, omdat ik dan het verlangen ernaar kwijt zou zijn.’ Welk boek bedoelt De Haan? Er … Lees verder “Een vraag over een Besliste Volzin”
Fictieve receptie van Octave Mirbeau (2)
Een tweede geval van de fictieve receptie van Mirbeau in de Nederlandse literatuur van rond 1900 werd mij aangedragen door trouwe lezeres en bibliofiel R.S.: waarschijnlijk de enige jongedame in Nederland die voor haar genoegen Wagenvoort, Reyneke van Stuwe of Anna van Gogh-Kaulbach leest. In diens roman Moeder (1909) trof ze de volgende opmerkelijke passage:
Fictieve receptie van Octave Mirbeau
Mirbeau (Le Jardin de Supplices, 1899 en Le Journal d’unne Femme de Chambre, 1900 zijn zijn beroemdste en beruchtste boeken) was mijns inziens een van de grootste Franse schrijvers van rond 1900. In Nederland heeft hij geloof ik weinig sporen achtergelaten. Een vermakelijk fictief spoor van zijn nihilistisch, anarchistisch naturalisme is echter te vinden in … Lees verder “Fictieve receptie van Octave Mirbeau”
De boze oktober heeft de zon vermoord
Tot 2 december kunt u in Museum Mesdag in Den Haag de tentoonstelling zien met de intrigerende titel ‘De boze oktober heeft de zon vermoord. Mist, storm en regen in de poezie en de beeldende kunst uit de Haagse collecties’. Zoals bovenstaande dichtregel van Hélène Swarth (1859-1941) reeds doet vermoeden, krijgt niet alleen de schilderkunst … Lees verder “De boze oktober heeft de zon vermoord”