De laatste dagen herlas ik zomaar eens À rebours. Da’s een van de voordelen van mijn huidige forensenbestaan, dat je elke dag in principe ongeveer een uurtje hebt om te lezen. Ik herlas deze klassieker voor het gemak in de vertaling van Siebelink. Op deze vertaling is weinig aan te merken, behalve dat de noten wat willekeurig zijn. Ik had het boek in geen eeuwigheid aandachtig gelezen. De eerste keer dat ik het las is denk ik zo’n 15 jaar geleden. De lezing beviel goed. Het is immers en erg goed boek en helemaal niet zo extreem of gek als wel gezegd wordt. Alle latere Huysmannen (met name En Route en La Cathedrale) zitten er ook al ‘in’. Beter dan destijds weet ik nu ook waar Huysmans/Des Esseintes het over heeft als hij allerlei ‘decadente’ Latijnse oude schrijvers behandelt. Dat leest wel zo prettig. Verder heb ik weinig tot niets toe te voegen aan wat er alreeds over de roman geschreven is. Enkel een grappig detailtje. Van de week stuitte ik op (in het ‘Hofstad toneel Album’, 1929) de hier afgebeelde advertentie en moest uiteraard direct aan Des Esseintes beroemde schildpad denken.
Naast Huysmans herlas ik grotendeels de pas genoemde bundel van Villiers de l’Isle Adam. Niet elk verhaal is een meesterwerk, maar er zitten enkele ongelofelijke knallers bij. Een van de beste verhalen (überhaupt mijns inziens) is ‘Véra’. Huysmans schrijft hierover in À rebours: ‘(Contes Cruels bevat een novelle) genaamd “Véra” die Des Esseintes als een meesterwerkje beschouwde. Hier was de hallucinatie doortrokken van verrukkelijke tederheid; niet meer de duistere waanvoorstellingen van de Amerikaanse schrijver, maar een bijna hemels visioen, zoel en zacht. Het was, in hetzelfde genre, het tegendeel van Poe’s Béatrices en Ligeia’s, die bleke, doodse, uit de onverbiddelijke nachtmerrie van donkere opium geboren schimmen!’
Beter kan ik het niet zeggen! De verhalen van Villiers zijn gemakkelijk te verkrijgen. Contes cruels is zeer vaak herdrukt en een behoorlijke winkeldochter. Een selectie hieruit in het Nederlands is eind jaren zestig bij Meulenhoff verschenen onder de titel Foltering door hoop. Of het een goede vertaling is, dat weet ik niet; ik heb ‘m nooit in handen gehad.
En zou Siebelink aan Villiers novelle gedacht hebben toen hij zijn Vera (1997) schreef? Zou zomaar kunnen, maar ik heb zijn Vera evenmin gelezen.
Ten slotte wordt men over Villiers de l’Isle Adam in Nederland uitstekend geïnformeerd door Marcel van den Boogert in zijn artikel ‘Over buffels en de eisen van correctheid: Lodewijk van Deyssel en Villiers de l’Isle-Adam’ in De Parelduiker, 1997, nr. 2.
Voor Foltering door hoop, zie bijvoorbeeld http://achillevandenbranden.blogspot.com/2007/08/foltering-door-hoop-en-andere.html – zelf heb ik deze wel in de kast staan, maar ik had bij de titel een andere, erotiserende omslagtekening in het hoofd – niet zo’n quasi psychedelisch rommeltje – ook van een Nederlandse of Vlaamse pocket, wellicht van een bundeltje Barbey d’Aurevilly.
Zo uit het hoofd is het een selectie uit de Contes Cruels – erg leuke verhalen meestal wel, maar niet altijd even subliem. Het is bij vlagen net als in Huysmans’ En Rade surrealisme avant la lettre – maar JKH heeft dan ook een ietsepietsie leentjebuur gespeeld bij zijn grote vriend.
Het regent recentelijk Siebelink-heruitgaven, misschien eens tijd om ook Tegen de keer te herdrukken.
Da’s de ‘Goddeloze maaltijd’, met quasi-Beardsley prent.
… van de hand van Patrick Conrad. De bekende Pink Poet, wil ik maar even aannemen, maar hier was het de tekening (toch?).
Het was even zoeken tussen de boeken, omdat althans bij mijn exemplaar het ruggetje geen spoor van ook maar een titel draagt. Raar soort pocket: harde kartonnen platten met een strak daarom geslagen omslag, dat is gelumbackt aan het afgesneden blok.
“Raar soort pocket: harde kartonnen platten met een strak daarom geslagen omslag, dat is gelumbackt aan het afgesneden blok.”
Ik kon het dan ook niet uit lezen, daar het na 3 pagina’s lezen reeds uit elkaar viel..! Je bent een beetje bibliofiel, of je bent het nu eenmaal niet..
Beetje raar soort bibliofiel die zich bekommert om pockets. Leunt normaliter meer richting bibliofaag.