‘Gedurende alle jaren van mijn naargeestige jeugd bleef Huysmans voor mij een metgezel, een trouwe vriend; nooit voelde ik twijfel, nooit overweeg ik op te geven of me op een ander te richten.’ Zo opent Houellebecqs nieuwste roman Soumission (Onderworpen) in de vertaling van Martin de Haan. (De Haan vertaalde overigens recent samen met de … Lees verder “Op bezoek bij en een interview met meneer J.-K. Huysmans in 1891”
16 juni 2015 – Mocht u deze zomer in Normandië zijn, bezoekt u dan vooral het Musée des beaux-arts de Quimper. Gastconservator en groot symbolisme-kenner J.D. Jumeau-Lafond heeft als gastconservator een ongetwijfeld prachtige tentoonstelling gewijd aan Alexandre Séon: Alexandre Séon compte parmi les artistes les plus passionnants du mouvement symboliste français qui s’épanouit à la … Lees verder “Tentoonstelling Séon”
In zijn Romantic Agony merkt Mario Praz over Joséphin Péladans romancyclus La Décadence latine (1884-1925) op dat ‘wie zin heeft en geduld, in dat werk een overvloed van min of meer monsterlijke bloemen van den Boze [kan] plukken’. Zin hebben wij wel, en geduld ook, maar het punt is dat ook in deze internettijden het … Lees verder “ Curieuse! als literaire bron voor Rôdeurs van Jan Toorop?”
Van de moderne literaire wereld begrijpen wij niet veel en die wíllen wij natuurlijk ook niet begrijpen. Wij blijven fijn thuis in de decadente villa in Amsterdam-Noord met de collectie Wagenvoort, Lorrain, Peladan & co. Genoeg te lezen. Toch valt ons, als wij oppervlakkig de boekenbijlagen scannen, wel eens wat op. Neem nu de stichting(?) … Lees verder “‘Gekweld door egoïsme en wellust en wreedheid en trots en geduld en medelijden’ – Over Schwob(fest)”
Heerlijk epigonaal zijn de drie vroege romans van André de Ridder (1888-1961), Belgisch kunstcriticus, auteur en redactielid van onder andere het kosmopolitische tijdschrift De Boomgaard, ‘Algemeen geïllustreerd Maandschrift voor Literatuur en Kunst’, dat slechts twee jaargangen kende tussen 1909 en 1911. Dit tijdschrift, gericht op Europa, het symbolisme en aanverwante stromingen als het dandyisme, estheticisme en decadentisme, is tegenwoordig zeldzaam en prijzig, maar de echte verzamelaar laat zich door deze futiliteiten natuurlijk niet afschrikken. Hoewel invloedrijk, heeft de Boomgaardgeneratie (waartoe ook Paul Kenis, Gust van Hecke en Hugo van Walden behoorden) weinig echt scheppend proza nagelaten, maar in de zeldzame werken die men toch van hen vindt wordt de psychologie van de toen contemporaine stedeling – lees fin-de-siècle-decadent – tegen de achtergrond van de moderne (groot)stad geanalyseerd.
Sâr Peladan, Lorrain, Céard, De Maupassant, Gide, Valéry, Pierre Louÿs, Lucien Descaves, Hennique, Daudet, Marcel Schwob, Villiers de l’Isle-Adam, Huysmans, De Goncourt, Barrès, Stanislas de Guaita, Jean de la Ville de Mirmont, Rachilde, Coppée, Mirbaud, Rémy de Gourmont. En nog enkelen. Met die uitgelezen schare liet hij zijn studenten in het fin de siècle onderduiken. … Lees verder “Neo-décadence in De blauwe nacht van Jan Siebelink”
Mag ik u in het geval dat u eens een goed, indrukwekkend en door en door decadent boek wilt lezen, en ook nog zondagochtend ter Heilige Communie wilt gaan in uw leeglopende katholieke kerk om de hoek, het volgende werk aanraden? Kijk dan eens of u bij de volgende gelegenheid dat u in de één-euro-bakken … Lees verder “‘Verduiveld geblaseerd wat de gewone ontroeringen betreft’ – La femme pauvre (1897) van Léon Bloy”
Wat zou er nu bedoeld worden met het thema van deze Boekenweek? ‘Gouden tijden, zwarte bladzijden.’ Huh? Gouden tijden zijn het inderdaad niet, en in de moderne literatuur worden er inderdaad kwalitatief gezien alleen maar zwarte bladzijden geschreven, maar dat zal het toch niet zijn. Op Tzum wordt het thema echter bondig samengevat als ‘foute … Lees verder “Zwarte bladzijden? De Tachtigers en de Joodse medeburger”
In het onlangs verschenen laatste nummer van het fraaie tijdschrift De Boekenwereld, dat is gewijd aan het verschijnsel van de literaire agent, staat te lezen dat dit beroep in de tweede helft van de negentiende eeuw in Engeland is ontstaan. In de roman ‘The Sorrows of Satan; Or, the Strange Experience of One Geoffrey Tempest, Millionaire’ (1895) van Marie Corelli wordt wel een zeer bijzondere ‘literary agent’ opgevoerd . Een armoedige en onsuccesvol schrijver wordt schathemelrijk én een gevierd auteur door de literaire bemiddeling van Satan zelve. […]
‘De droomers’ van Maurits Wagenvoort zou een minor classic uit de literatuur van het fin de siècle moeten zijn. Niet zozeer om de literaire kwaliteiten, maar omdat het zeer typisch voor zijn tijd is en zeer vermakelijk, haast filmisch, leesvoer. Helaas wonen we in Nederland, en is het boek dus nooit herdrukt en zeer zeldzaam. […]
