‘Gedurende alle jaren van mijn naargeestige jeugd bleef Huysmans voor mij een metgezel, een trouwe vriend; nooit voelde ik twijfel, nooit overweeg ik op te geven of me op een ander te richten.’ Zo opent Houellebecqs nieuwste roman Soumission (Onderworpen) in de vertaling van Martin de Haan. (De Haan vertaalde overigens recent samen met de … Lees verder “Op bezoek bij en een interview met meneer J.-K. Huysmans in 1891”
Tag: Zola
Waarom Bram van Dam een Groot Schrijver is
Nederland is een raar land. Neem nu de literatuurgeschiedschrijving. Sinds zo ongeveer de jaren zeventig van de twintigste eeuw is de ‘(literatuur)wetenschappelijke’ consensus dat ‘het naturalisme’ de belangrijkste (lees: enige) stroming is in de Nederlandse literatuur aan het eind van de negentiende en het begin van de twintigste eeuw. […]
Nederland is een raar land. Neem nu de literatuurgeschiedschrijving. Sinds zo ongeveer de jaren zeventig van de twintigste eeuw is de ‘(literatuur)wetenschappelijke’ consensus dat ‘het naturalisme’ de belangrijkste (lees: enige) stroming is in de Nederlandse literatuur aan het eind van de negentiende en het begin van de twintigste eeuw. […]
Wagenvoort op bezoek bij Zola
Schrijver en journalist Maurits Wagenvoort (1859-1944) leidde een interessant leven, waarin hij veel bekende Nederlandse en buitenlandse schrijvers ontmoette. Uit een dagboekfragment blijkt dat Wagenvoort op enig moment ook Émile Zola heeft opgezocht. […]
Schrijver en journalist Maurits Wagenvoort (1859-1944) leidde een interessant leven, waarin hij veel bekende Nederlandse en buitenlandse schrijvers ontmoette. Uit een dagboekfragment blijkt dat Wagenvoort op enig moment ook Émile Zola heeft opgezocht. […]
Lijstjestijd (3): de top 40 Europese fin de siècle-romans
De beste romans uit de periode van 1880 tot en met 1900. Van Rachilde tot Huysmans: alle veertig goed! […]
De beste romans uit de periode van 1880 tot en met 1900. Van Rachilde tot Huysmans: alle veertig goed! […]
L’Argent als zwijgende film uit 1928, naar Zola’s roman van 1891, op Arte-tv
Het Geld heeft, zolang het bestaat, tal van rollen gespeeld binnen het maatschappelijk bestel waarvan het deel uitmaakte. Hoezeer die macht, respectievelijk zulke onmacht, ingreep in het dagelijks bestaan van de mens, blijkt onder meer in de roman L’Argent van Émile Zola, alsmede in een bijna vier decennia later uitgekomen filmversie van diens verhaal. […]
Het Geld heeft, zolang het bestaat, tal van rollen gespeeld binnen het maatschappelijk bestel waarvan het deel uitmaakte. Hoezeer die macht, respectievelijk zulke onmacht, ingreep in het dagelijks bestaan van de mens, blijkt onder meer in de roman L’Argent van Émile Zola, alsmede in een bijna vier decennia later uitgekomen filmversie van diens verhaal. […]
Cléments Gervaise naar Zola’s L’Assommoir
TV5 Monde presenteert hedenavond — tussen 21:00 uur en 22:50 uur — de speelfilm Gervaise uit 1956 van René Clément (1913-1996), naar de roman L’Assommoir uit 1877 van Emile Zola (1840-1902). Als de wasvrouw Gervaise door haar liederlijke echtgenoot in de steek wordt gelaten, hertrouwt ze met een betere man, die in de bouw werkt en op een dag van het dak flikkert. Dat komt hem op ontslag te staan, waardoor hij aan de drank raakt. Voor Gervaise en haar kinderen is er dan geen uitzicht meer op een betere toekomst.
Elk goed geschreven, respectievelijk verfilmd, verhaal met dat thema — doffe ellende als gevolg van alcoholmisbruik — vormt een waarschuwing tegen dat dikwijls als genotmiddel gekwalificeerde, in vele gedaanten voorkomende, vocht. “Ach vader, niet meer!”
De somber getinte, hier en daar als tranentrekker fungerende, speelfilm is met tal van prijzen onderscheiden, waarbij de protagoniste Maria Schell (1926-2005) ook in dat opzicht een hoofdrol heeft vervuld.
TV5 Monde presenteert hedenavond — tussen 21:00 uur en 22:50 uur — de speelfilm Gervaise uit 1956 van René Clément (1913-1996), naar de roman L’Assommoir uit 1877 van Emile Zola (1840-1902). Als de wasvrouw Gervaise door haar liederlijke echtgenoot in de steek wordt gelaten, hertrouwt ze met een betere man, die in de bouw werkt en op een dag van het dak flikkert. Dat komt hem op ontslag te staan, waardoor hij aan de drank raakt. Voor Gervaise en haar kinderen is er dan geen uitzicht meer op een betere toekomst.
Elk goed geschreven, respectievelijk verfilmd, verhaal met dat thema — doffe ellende als gevolg van alcoholmisbruik — vormt een waarschuwing tegen dat dikwijls als genotmiddel gekwalificeerde, in vele gedaanten voorkomende, vocht. “Ach vader, niet meer!”
De somber getinte, hier en daar als tranentrekker fungerende, speelfilm is met tal van prijzen onderscheiden, waarbij de protagoniste Maria Schell (1926-2005) ook in dat opzicht een hoofdrol heeft vervuld.
Van Gogh — lettervreter en snob
Schrijver en uitgever Wouter van der Veen grasduinde ruim zes jaar lang in de brieven die Vincent van Gogh schreef, en stuitte op tal van literaire referenties: van de bijbel en religieuze poëzie tot Charles Dickens en Émile Zola. Volgens Van der Veen gebruikte de kunstenaar literatuur vooral als argumentatie om zijn eigen ideeën kracht bij te zetten. Ook betrapte de onderzoeker Van Gogh op een snufje snobisme… Lees verder in Het Parool.
Schrijver en uitgever Wouter van der Veen grasduinde ruim zes jaar lang in de brieven die Vincent van Gogh schreef, en stuitte op tal van literaire referenties: van de bijbel en religieuze poëzie tot Charles Dickens en Émile Zola. Volgens Van der Veen gebruikte de kunstenaar literatuur vooral als argumentatie om zijn eigen ideeën kracht bij te zetten. Ook betrapte de onderzoeker Van Gogh op een snufje snobisme… Lees verder in Het Parool.
Britse boekenlijstjeslawine
21 januari 2009 – Zoals De Papieren Man al opmerkte, worden we door de Britse pers bedolven onder een ware boekenlijstjeslawine: The Telegraph zette de 100 novels everyone should read onder elkaar, terwijl The Guardian ons ook nog bedient met thematisch gerangschikte lijstjes, zoals bijvoorbeeld: The best of Arthur Conan Doyle en The best of Émile Zola.
21 januari 2009 – Zoals De Papieren Man al opmerkte, worden we door de Britse pers bedolven onder een ware boekenlijstjeslawine: The Telegraph zette de 100 novels everyone should read onder elkaar, terwijl The Guardian ons ook nog bedient met thematisch gerangschikte lijstjes, zoals bijvoorbeeld: The best of Arthur Conan Doyle en The best of Émile Zola.
111 jaar geleden: ‘J’Accuse’
Vandaag precies 111 jaar geleden publiceerde Émile Zola zijn open brief ‘J’Accuse’ over de Dreyfus-affaire in de Franse krant L’Aurore. Hij nagelde acht mensen (inclusief de president van de Franse republiek) aan de schandpaal, die hij verantwoordelijk hield voor de smadelijke veroordeling drie jaar eerder van kapitein Dreyfus wegens verraad. Het stuk sloeg in als een bom, maar Zola zag zich genoodzaakt te vluchten naar Engeland. Sommigen geloven dat Zola de brief uiteindelijk met de dood heeft moeten bekopen. Lees verder op Today in Literature.
Vandaag precies 111 jaar geleden publiceerde Émile Zola zijn open brief ‘J’Accuse’ over de Dreyfus-affaire in de Franse krant L’Aurore. Hij nagelde acht mensen (inclusief de president van de Franse republiek) aan de schandpaal, die hij verantwoordelijk hield voor de smadelijke veroordeling drie jaar eerder van kapitein Dreyfus wegens verraad. Het stuk sloeg in als een bom, maar Zola zag zich genoodzaakt te vluchten naar Engeland. Sommigen geloven dat Zola de brief uiteindelijk met de dood heeft moeten bekopen. Lees verder op Today in Literature.
Jan Siebelink — Suezkade (2008)
Kijkt u eens aan. Een voortreffelijke, nieuwe roman van een bestsellende schrijver. Waarom in hemelsnaam deze alhier bespreken? Welnu, omdat ondergetekende op zeer bescheiden wijze een gut feeling heeft voor de décadence littéraire, en Suezkade kan mijns inziens hieronder geschaard worden. Dat aan werk van Siebelink dit predikaat gegeven kan worden is niets nieuws: zo schijnt het nimmer door mij gelezen Nachtschade (1975) behoorlijk decadent te zijn. Het is wat mij betreft echter iets te ver in de tijd verwijderd van the real thing om echt tot het decadentisme te kunnen behoren. Ook Suezkade kan ik niet onder het kopje polderdecadentisme scharen, maar opvallende en mij zeer behagende affiniteit heeft het hier zeker mee. […]
Kijkt u eens aan. Een voortreffelijke, nieuwe roman van een bestsellende schrijver. Waarom in hemelsnaam deze alhier bespreken? Welnu, omdat ondergetekende op zeer bescheiden wijze een gut feeling heeft voor de décadence littéraire, en Suezkade kan mijns inziens hieronder geschaard worden. Dat aan werk van Siebelink dit predikaat gegeven kan worden is niets nieuws: zo schijnt het nimmer door mij gelezen Nachtschade (1975) behoorlijk decadent te zijn. Het is wat mij betreft echter iets te ver in de tijd verwijderd van the real thing om echt tot het decadentisme te kunnen behoren. Ook Suezkade kan ik niet onder het kopje polderdecadentisme scharen, maar opvallende en mij zeer behagende affiniteit heeft het hier zeker mee. […]