Van de moderne literaire wereld begrijpen wij niet veel en die wíllen wij natuurlijk ook niet begrijpen. Wij blijven fijn thuis in de decadente villa in Amsterdam-Noord met de collectie Wagenvoort, Lorrain, Peladan & co. Genoeg te lezen. Toch valt ons, als wij oppervlakkig de boekenbijlagen scannen, wel eens wat op. Neem nu de stichting(?) … Lees verder “‘Gekweld door egoïsme en wellust en wreedheid en trots en geduld en medelijden’ – Over Schwob(fest)”
Tag: Praz
De duivel als literair agent in een decadente bestseller uit 1895
In het onlangs verschenen laatste nummer van het fraaie tijdschrift De Boekenwereld, dat is gewijd aan het verschijnsel van de literaire agent, staat te lezen dat dit beroep in de tweede helft van de negentiende eeuw in Engeland is ontstaan. In de roman ‘The Sorrows of Satan; Or, the Strange Experience of One Geoffrey Tempest, Millionaire’ (1895) van Marie Corelli wordt wel een zeer bijzondere ‘literary agent’ opgevoerd . Een armoedige en onsuccesvol schrijver wordt schathemelrijk én een gevierd auteur door de literaire bemiddeling van Satan zelve. […]
In het onlangs verschenen laatste nummer van het fraaie tijdschrift De Boekenwereld, dat is gewijd aan het verschijnsel van de literaire agent, staat te lezen dat dit beroep in de tweede helft van de negentiende eeuw in Engeland is ontstaan. In de roman ‘The Sorrows of Satan; Or, the Strange Experience of One Geoffrey Tempest, Millionaire’ (1895) van Marie Corelli wordt wel een zeer bijzondere ‘literary agent’ opgevoerd . Een armoedige en onsuccesvol schrijver wordt schathemelrijk én een gevierd auteur door de literaire bemiddeling van Satan zelve. […]
Jean Lorrain — Très Russe (1888) (en Frits Lapidoth)
Jean Lorrain wordt hier niet alleen vaak door mij genamedropt, soms lees ik ook wel eens een boek van hem. Deze week las ik met bijzonder veel genoegen zijn tweede roman Très Russe uit 1888, opgenomen in zijn recente Oeuvres Romanesques. Misschien is Lorrain een zogenaamd tweederangs schrijver en meer als karikatuur dan als een werkelijke literator te beschouwen, Très Russe was voor mij wel een verrassing. […]
Jean Lorrain wordt hier niet alleen vaak door mij genamedropt, soms lees ik ook wel eens een boek van hem. Deze week las ik met bijzonder veel genoegen zijn tweede roman Très Russe uit 1888, opgenomen in zijn recente Oeuvres Romanesques. Misschien is Lorrain een zogenaamd tweederangs schrijver en meer als karikatuur dan als een werkelijke literator te beschouwen, Très Russe was voor mij wel een verrassing. […]
Jan Siebelink — Suezkade (2008)
Kijkt u eens aan. Een voortreffelijke, nieuwe roman van een bestsellende schrijver. Waarom in hemelsnaam deze alhier bespreken? Welnu, omdat ondergetekende op zeer bescheiden wijze een gut feeling heeft voor de décadence littéraire, en Suezkade kan mijns inziens hieronder geschaard worden. Dat aan werk van Siebelink dit predikaat gegeven kan worden is niets nieuws: zo schijnt het nimmer door mij gelezen Nachtschade (1975) behoorlijk decadent te zijn. Het is wat mij betreft echter iets te ver in de tijd verwijderd van the real thing om echt tot het decadentisme te kunnen behoren. Ook Suezkade kan ik niet onder het kopje polderdecadentisme scharen, maar opvallende en mij zeer behagende affiniteit heeft het hier zeker mee. […]
Kijkt u eens aan. Een voortreffelijke, nieuwe roman van een bestsellende schrijver. Waarom in hemelsnaam deze alhier bespreken? Welnu, omdat ondergetekende op zeer bescheiden wijze een gut feeling heeft voor de décadence littéraire, en Suezkade kan mijns inziens hieronder geschaard worden. Dat aan werk van Siebelink dit predikaat gegeven kan worden is niets nieuws: zo schijnt het nimmer door mij gelezen Nachtschade (1975) behoorlijk decadent te zijn. Het is wat mij betreft echter iets te ver in de tijd verwijderd van the real thing om echt tot het decadentisme te kunnen behoren. Ook Suezkade kan ik niet onder het kopje polderdecadentisme scharen, maar opvallende en mij zeer behagende affiniteit heeft het hier zeker mee. […]
Gelezen: Martin Koomen — ‘Dandy’s en Decadenten’
Ik las dit onlangs verschenen boek en weet eerlijk gezegd niet goed wat er van te denken. Het is weliswaar zeer te prijzen dat Lubberhuizen een aan het toch redelijk specifieke onderwerp gewijd boek heeft willen uitgegeven, maar het idee erachter is mij niet recht duidelijk. Is het als een algemene inleiding voor ‘het grote publiek’ bedoeld of is het gericht tot degenen die al het een en ander weten van het onderwerp en deze kennis willen toespitsen? In beide gevallen slaagt het mijns inziens om diverse redenen niet. De belangrijkste daarvan lijken me de volgende.
Ik las dit onlangs verschenen boek en weet eerlijk gezegd niet goed wat er van te denken. Het is weliswaar zeer te prijzen dat Lubberhuizen een aan het toch redelijk specifieke onderwerp gewijd boek heeft willen uitgegeven, maar het idee erachter is mij niet recht duidelijk. Is het als een algemene inleiding voor ‘het grote publiek’ bedoeld of is het gericht tot degenen die al het een en ander weten van het onderwerp en deze kennis willen toespitsen? In beide gevallen slaagt het mijns inziens om diverse redenen niet. De belangrijkste daarvan lijken me de volgende.
Vernon Lee
Ik stuitte gister op het boek Vernon Lee – A literary biography van Vineta Colby. Een goed boek over een interessante figuur. Erg beroemd is ze niet meer tegenwoordig, me dunkt. Vernon Lee was een pseudoniem van Violet Paget (1856-1935) en schreef onder andere prachtige fantastische verhalen en een sleutelroman Miss Brown (1884) over de Engelse estheten. Ze was destijds … Lees verder “Vernon Lee”