(Decadente) aanwinsten (9)

-‘Esjee’, Kinderen van hun tijd (1895). Dit mag gerust de aanwinst van de laatste twee jaar genoemd worden. Ik zocht dit boek al zeker dertien jaar, of in ieder geval sinds ik er in ik meen 1995 een halve zin over las in Jacqueline Bels Nederlandse literatuur in het fin de siècle: ‘De Tijdspiegel vindt dat Levenswijding veel beter is dan Esjees eerdere boek, Kinderen van hun tijd.’ (p. 159) Titel en jaar van verschijnen wekten meteen mijn interesse, doch het boek in handen krijgen – ho maar!

-‘Esjee’, Kinderen van hun tijd (1895). Dit mag gerust de aanwinst van de laatste twee jaar genoemd worden. Ik zocht dit boek al zeker dertien jaar, of in ieder geval sinds ik er in ik meen 1995 een halve zin over las in Jacqueline Bels Nederlandse literatuur in het fin de siècle: ‘De Tijdspiegel vindt dat Levenswijding veel beter is dan Esjees eerdere boek, Kinderen van hun tijd.’ (p. 159) Titel en jaar van verschijnen wekten meteen mijn interesse, doch het boek in handen krijgen – ho maar!

Gelezen: Martin Koomen — ‘Dandy’s en Decadenten’

Ik las dit onlangs verschenen boek en weet eerlijk gezegd niet goed wat er van te denken. Het is weliswaar zeer te prijzen dat Lubberhuizen een aan het toch redelijk specifieke onderwerp gewijd boek heeft willen uitgegeven, maar het idee erachter is mij niet recht duidelijk. Is het als een algemene inleiding voor ‘het grote publiek’ bedoeld of is het gericht tot degenen die al het een en ander weten van het onderwerp en deze kennis willen toespitsen? In beide gevallen slaagt het mijns inziens om diverse redenen niet. De belangrijkste daarvan lijken me de volgende.

Ik las dit onlangs verschenen boek en weet eerlijk gezegd niet goed wat er van te denken. Het is weliswaar zeer te prijzen dat Lubberhuizen een aan het toch redelijk specifieke onderwerp gewijd boek heeft willen uitgegeven, maar het idee erachter is mij niet recht duidelijk. Is het als een algemene inleiding voor ‘het grote publiek’ bedoeld of is het gericht tot degenen die al het een en ander weten van het onderwerp en deze kennis willen toespitsen? In beide gevallen slaagt het mijns inziens om diverse redenen niet. De belangrijkste daarvan lijken me de volgende.

Jan Hofker & Remy de Gourmont

Een beetje neerlandicus of literair-historisch geschoolde lezer kent naar ik aanneem – voornamelijk door het opstel dat Diepenbrock er over schreef – het belang van Remy de Gourmonts Le Latin Mystique (1892). Minder bekend, maar vele malen mooier, verfijnder en decadenter zijn mijns inziens de verhalen die De Gourmont in 1893 bundelde in Le Fantôme. … Lees verder “Jan Hofker & Remy de Gourmont”