Onlangs verscheen de, zoals dat dan heet, ‘monumentale’ biografie van Jan Fontijn over Jacob Israël de Haan. Het is een mooie, evenwichtige en prettig leesbare synthese geworden van het fascinerende leven van De Haan, waarover in de loop der tijd zo veel mythes zijn ontstaan. Nu moeten wij eerlijk opbiechten dat die hele joodse, zionistische … Lees verder “Bal Masqué – Over Jacob Israël de Haan en de mysterieuze Dick van Aalst”
Tag: De Haan
Neo-décadence in De blauwe nacht van Jan Siebelink
Sâr Peladan, Lorrain, Céard, De Maupassant, Gide, Valéry, Pierre Louÿs, Lucien Descaves, Hennique, Daudet, Marcel Schwob, Villiers de l’Isle-Adam, Huysmans, De Goncourt, Barrès, Stanislas de Guaita, Jean de la Ville de Mirmont, Rachilde, Coppée, Mirbaud, Rémy de Gourmont. En nog enkelen. Met die uitgelezen schare liet hij zijn studenten in het fin de siècle onderduiken. … Lees verder “Neo-décadence in De blauwe nacht van Jan Siebelink”
Carel Scharten en het (polder)decadentisme: De bloedkoralen doekspeld
Vraag: welke van de volgende Nederlandse schrijvers schreef géén roman die je probleemloos aan de stroming van het decadentisme kunt verbinden? A. Louis Couperus B. Jacob Israël de Haan C. Carel Scharten D. Eduard Veterman U zou natuurlijk gaan voor antwoord ‘C’. Fout! Het is een instinkerd, want het goede antwoord staat er niet bij. … Lees verder “Carel Scharten en het (polder)decadentisme: De bloedkoralen doekspeld“
Over twee onbekende foto’s van een legendarische uitgever van rond 1900
‘Om de geschiedenis van een uitgever in al zijn facetten te kunnen beschrijven is grondige kennis van o.a. het leven van die uitgever vereist. Het ontstaan en de groei van zijn fonds hangt nauw met zijn leven samen. Zeker als het fonds een hoofdzakelijk literair karakter heeft. De kwaliteit en diversiteit wordt mede bepaald door … Lees verder “Over twee onbekende foto’s van een legendarische uitgever van rond 1900”
Waarom Bram van Dam een Groot Schrijver is
Nederland is een raar land. Neem nu de literatuurgeschiedschrijving. Sinds zo ongeveer de jaren zeventig van de twintigste eeuw is de ‘(literatuur)wetenschappelijke’ consensus dat ‘het naturalisme’ de belangrijkste (lees: enige) stroming is in de Nederlandse literatuur aan het eind van de negentiende en het begin van de twintigste eeuw. […]
Nederland is een raar land. Neem nu de literatuurgeschiedschrijving. Sinds zo ongeveer de jaren zeventig van de twintigste eeuw is de ‘(literatuur)wetenschappelijke’ consensus dat ‘het naturalisme’ de belangrijkste (lees: enige) stroming is in de Nederlandse literatuur aan het eind van de negentiende en het begin van de twintigste eeuw. […]
‘Een sukklend dekadentje’ — Mokum en de oververfijning
In het nog immer lopend onderzoek naar de geschiedenis van het Nederlandse decadentisme begint de hoofdstedelijke variant langzamerhand meer contour te krijgen. Den Haag is zoals u weet het epicentrum, met zijn Beardsley-cult, Couperus, symbolistische schilders als Toorop of Sarluis, en diverse verlopen adellijke luitjes. In Mokum was men te nuchter voor dat verwijfde gedoe. […]
In het nog immer lopend onderzoek naar de geschiedenis van het Nederlandse decadentisme begint de hoofdstedelijke variant langzamerhand meer contour te krijgen. Den Haag is zoals u weet het epicentrum, met zijn Beardsley-cult, Couperus, symbolistische schilders als Toorop of Sarluis, en diverse verlopen adellijke luitjes. In Mokum was men te nuchter voor dat verwijfde gedoe. […]
In Memoriam Louis Putman (1923-2013)
Dinsdag 20 augustus jongstleden overleed de, zeker in Mokum, beroemde antiquaar Louis Putman. Hier, hier en daar werd uiteraard uitvoerig stilgestaan bij het overlijden van deze markante en unieke figuur. Putman was het bekendst om zijn scherpe oog voor vergeten zaken, malle pamfletten, oude prentbriefkaarten, enzovoort. Minder bekend misschien, en dat is de reden dat wij … Lees verder “In Memoriam Louis Putman (1923-2013)”
Scandinavische zomer: Phedra (1883) van Herman Bang
De boeken van Stieg Larsson liggen intussen weer op grote stapels in de kringloopwinkel, maar alles wat Scandinavisch lijkt nog steeds leuk en hip. Je bent geen doorsneeburger als je je niet opsluit met dvd’s van allerlei Zweedse, slechte crimi’s. Dan maar geen doornseeburger. Ik heb een keer tien minuten van zo’n dvd gezien, en … Lees verder “Scandinavische zomer: Phedra (1883) van Herman Bang”
Jacob Israël de Haan Lezing
Donderdag 15 november geeft Mary Kemperink de vierde Jacob Israël de Haan Lezing: over homoseksualiteit in de Nederlandse literatuur rond 1900. Naast uiteraard De Haan zullen ook Louis Couperus en Maurits Wagenvoort aan bod komen. Lokatie: UvA, Bijzondere Collecties, Oude Turfmarkt 129, 17.00-19.00. Aanmelding wordt op prijs gesteld: receptie-otm@uva.nl of 020–5257300.
Donderdag 15 november geeft Mary Kemperink de vierde Jacob Israël de Haan Lezing: over homoseksualiteit in de Nederlandse literatuur rond 1900. Naast uiteraard De Haan zullen ook Louis Couperus en Maurits Wagenvoort aan bod komen. Lokatie: UvA, Bijzondere Collecties, Oude Turfmarkt 129, 17.00-19.00. Aanmelding wordt op prijs gesteld: receptie-otm@uva.nl of 020–5257300.
Marie Corelli’s ‘waarschuwing’ tegen de Groene Fee
‘The Sorrows of Satan’ smaakte naar méér Marie Corelli (1855-1924). Haar ‘Wormwood: A Drama of Paris’ (1890), dat deels op de Jack the Ripper-moorden uit 1888 gebaseerd zou zijn, wordt wel beschouwd als ‘proto-modernistisch’ en dat is zo gek nog niet. Het vertelperspectief is zodanig subjectief dat de waarneming van de verhaalde werkelijkheid volstrekt door dat perspectief bepaald wordt. Een nieuw literair procedé waarvan inderdaad rond 1890 op het klassieke modernisme van Marcel Proust en James Joyce anticiperende voorlopers als eersten voorzichtig gebruik zouden maken. […]
‘The Sorrows of Satan’ smaakte naar méér Marie Corelli (1855-1924). Haar ‘Wormwood: A Drama of Paris’ (1890), dat deels op de Jack the Ripper-moorden uit 1888 gebaseerd zou zijn, wordt wel beschouwd als ‘proto-modernistisch’ en dat is zo gek nog niet. Het vertelperspectief is zodanig subjectief dat de waarneming van de verhaalde werkelijkheid volstrekt door dat perspectief bepaald wordt. Een nieuw literair procedé waarvan inderdaad rond 1890 op het klassieke modernisme van Marcel Proust en James Joyce anticiperende voorlopers als eersten voorzichtig gebruik zouden maken. […]