Na bijna honderd jaar goed als vergeten te zijn, is een van ‘onze’ fascinerendste, decadente, Beardsley-esque kunstenaars Joseph René Gockinga weer even, althans virtueel, wakker gekust. Op het fraaie blog van John Coulthart wordt zijn werk, en dat van Otto Verhagen en De Nerée, met open en enthousiaste armen ontvangen. […]
Na bijna honderd jaar goed als vergeten te zijn, is een van ‘onze’ fascinerendste, decadente, Beardsley-esque kunstenaars Joseph René Gockinga weer even, althans virtueel, wakker gekust. Op het fraaie blog van John Coulthart wordt zijn werk, en dat van Otto Verhagen en De Nerée, met open en enthousiaste armen ontvangen. […]
‘The later disciples are so numerous and so widespread it’s no surprise if some have yet to be fully acknowledged by subsequent generations’: in de laatste aflevering van zijn reeks ‘Echoes of Aubrey’ geeft expert John Coulthart een Engels perspectief aan enkele van ‘onze’ Nederlandse Beardsley-navolgers.
‘The later disciples are so numerous and so widespread it’s no surprise if some have yet to be fully acknowledged by subsequent generations’: in de laatste aflevering van zijn reeks ‘Echoes of Aubrey’ geeft expert John Coulthart een Engels perspectief aan enkele van ‘onze’ Nederlandse Beardsley-navolgers.
In de uitvoerige zoektocht van de laatste jaren naar echo’s van Aubrey Beardsley in Nederlandse kunst, waarvan hierin het resultaat te lezen is, kwamen uiteraard ook twijfelgevallen voorbij: is in dit werk, bij deze kunstenaar, wel of geen stijlelementen van Beardsley aan te wijzen? Een van die figuren is Bernard Reith (1894-1974), wiens tekeningen voor een uitgave van Psyche bij bibliofiele Couperianen welbekend zijn. […]
In de uitvoerige zoektocht van de laatste jaren naar echo’s van Aubrey Beardsley in Nederlandse kunst, waarvan hierin het resultaat te lezen is, kwamen uiteraard ook twijfelgevallen voorbij: is in dit werk, bij deze kunstenaar, wel of geen stijlelementen van Beardsley aan te wijzen? Een van die figuren is Bernard Reith (1894-1974), wiens tekeningen voor een uitgave van Psyche bij bibliofiele Couperianen welbekend zijn. […]
In de serie Nederlandse navolgers van de Engelse kunstenaar Aubrey Beardsley deze keer Jan van der Leeuw (1889-1946). Epigonisme is één ding, maar wat Van der Leeuw er van heeft gebakken is treurigstemmend slecht. Over krom- en lompgetekende figuren die naar quasi-mystieke ballen staren, een man met drie borsten en een Star Wars-achtige foetus. […]
In de serie Nederlandse navolgers van de Engelse kunstenaar Aubrey Beardsley deze keer Jan van der Leeuw (1889-1946). Epigonisme is één ding, maar wat Van der Leeuw er van heeft gebakken is treurigstemmend slecht. Over krom- en lompgetekende figuren die naar quasi-mystieke ballen staren, een man met drie borsten en een Star Wars-achtige foetus. […]
‘Chez lui, pas de vaches, pas de canaux, pas de watergangs, pas de marines, pas de femme au pot de lait, pas de ciels immenses dominant une bataille navale, pas de moulins se reflétant dans l’eau, aucun intérieur d’église, aucune maison proprette, pas d’horizontales et de verticales noires, pas de tournesols, mais des visages de fées, de sorcières, des faunes, des fleurs vénéneuses et des fleurs de givre, des violets et des ors, des flexuosités noires, des tétins turgescents.’ Op het blog Flandres-Hollande een uitvoerig, Franstalig verhaal over Carel de Nerée tot Babberich.
‘Chez lui, pas de vaches, pas de canaux, pas de watergangs, pas de marines, pas de femme au pot de lait, pas de ciels immenses dominant une bataille navale, pas de moulins se reflétant dans l’eau, aucun intérieur d’église, aucune maison proprette, pas d’horizontales et de verticales noires, pas de tournesols, mais des visages de fées, de sorcières, des faunes, des fleurs vénéneuses et des fleurs de givre, des violets et des ors, des flexuosités noires, des tétins turgescents.’ Op het blog Flandres-Hollande een uitvoerig, Franstalig verhaal over Carel de Nerée tot Babberich.
Congo viert dit jaar zijn vijftigjarige onafhankelijkheid. Bij Congo denken we in de eerste plaats aan Joseph Conrad en zijn indrukwekkende classic Heart of Darkness. Maar ook de Nederlandse evenknie, Tropenwee van Henri van Booven, is de moeite waard. […]
Congo viert dit jaar zijn vijftigjarige onafhankelijkheid. Bij Congo denken we in de eerste plaats aan Joseph Conrad en zijn indrukwekkende classic Heart of Darkness. Maar ook de Nederlandse evenknie, Tropenwee van Henri van Booven, is de moeite waard. […]
Beeldend kunstenaar Rene Gockinga (1893-1962) was zonder meer de beste Nederlandse navolger van Aubrey Beardsley en De Nerée tot Babberich. De vraag is alleen: waar zijn al die verfijnde tekeningen toch gebleven? […]
Beeldend kunstenaar Rene Gockinga (1893-1962) was zonder meer de beste Nederlandse navolger van Aubrey Beardsley en De Nerée tot Babberich. De vraag is alleen: waar zijn al die verfijnde tekeningen toch gebleven? […]
Aangezien de gemeente Den Haag geen enkele interesse toont voor het veelbesproken woonhuis van Couperus, zal het uiteindelijk wel in particuliere handen komen. Maar het statige pand in de Surinamestraat is niet het enige schrijvershuis dat te koop staat. In Italië, regio Campania, wacht het voormalige onderkomen van de Franse aristocraat, schijver en dichter Jacques d’Adelswärd-Fersen (1880-1923) op een nieuwe, hopelijk even decadente eigenaar. […]
Aangezien de gemeente Den Haag geen enkele interesse toont voor het veelbesproken woonhuis van Couperus, zal het uiteindelijk wel in particuliere handen komen. Maar het statige pand in de Surinamestraat is niet het enige schrijvershuis dat te koop staat. In Italië, regio Campania, wacht het voormalige onderkomen van de Franse aristocraat, schijver en dichter Jacques d’Adelswärd-Fersen (1880-1923) op een nieuwe, hopelijk even decadente eigenaar. […]
Geerten Meijsing is een schrijver van wie je zou kunnen verwachten dat hij vaker op deze elektronische pagina’s genoemd wordt. In zijn werk toont hij zich immers duidelijk schatplichtig aan de literatuur van het fin de siècle. Dat geldt ook voor De grachtengordel, een sleutelroman over het Nederlandse literaire bedrijf, die is gekruid met een vleugje Couperus, een toefje Willem Paap en een wolkje Joris-Karl Huysmans. […]
Geerten Meijsing is een schrijver van wie je zou kunnen verwachten dat hij vaker op deze elektronische pagina’s genoemd wordt. In zijn werk toont hij zich immers duidelijk schatplichtig aan de literatuur van het fin de siècle. Dat geldt ook voor De grachtengordel, een sleutelroman over het Nederlandse literaire bedrijf, die is gekruid met een vleugje Couperus, een toefje Willem Paap en een wolkje Joris-Karl Huysmans. […]
Trouwe en verfijnde lezers kennen uiteraard de roman De hoornen van den maan. Deze, een fraai staaltje van Nederlandse décadence littéraire, verscheen in 1924. We noemden hem hier al eens. Ik, en velen met mij, nam altijd aan dat de op het titelblad genoemde Jan van Ees, toneelspeler en vriend van Eduard Veterman, de Beardsley-achtige tekeningen maakte. Veterman was immers de schrijver. Een oplettend bericht van de hooggewaardeerde Paul S. corrigeerde deze te gemakkelijke veronderstelling. […]
Trouwe en verfijnde lezers kennen uiteraard de roman De hoornen van den maan. Deze, een fraai staaltje van Nederlandse décadence littéraire, verscheen in 1924. We noemden hem hier al eens. Ik, en velen met mij, nam altijd aan dat de op het titelblad genoemde Jan van Ees, toneelspeler en vriend van Eduard Veterman, de Beardsley-achtige tekeningen maakte. Veterman was immers de schrijver. Een oplettend bericht van de hooggewaardeerde Paul S. corrigeerde deze te gemakkelijke veronderstelling. […]
