Net als Rimbaud wordt ook die andere icoon uit het Europese fin-de-siecle, Gabriele d’Annunzio, niet vaak genoemd in de Nederlandse letteren. Onze hier in verband met Rimbaud al eerder genoemde marginale symbolist J.J. van Geuns bewonderde hem waarschijnlijk zeer. In ieder geval genoeg om een aardig gedicht te componeren op het portret dat Romaine Brooks in 1912 van ‘Il poeta’ schilderde.
Net als Rimbaud wordt ook die andere icoon uit het Europese fin-de-siecle, Gabriele d’Annunzio, niet vaak genoemd in de Nederlandse letteren. Onze hier in verband met Rimbaud al eerder genoemde marginale symbolist J.J. van Geuns bewonderde hem waarschijnlijk zeer. In ieder geval genoeg om een aardig gedicht te componeren op het portret dat Romaine Brooks in 1912 van ‘Il poeta’ schilderde.
Relevante of curieuze vernoemingen van Arthur Rimbaud zijn schaars in de Nederlandse Letteren. Een van die zeldzame vernoemingen vinden we bij de laat-symbolistische dichter Jan Jacob van Geuns (1893-1959). Hij had wel de voornamen doch helaas niet het talent met die andere laat-symbolistische dichter (Slauerhoff) gemeen: ‘Het werk van Van Geuns is zichzelf in hoge mate gelijk gebleven. Er is nauwelijks van enige ontwikkeling sprake.’ […]
Relevante of curieuze vernoemingen van Arthur Rimbaud zijn schaars in de Nederlandse Letteren. Een van die zeldzame vernoemingen vinden we bij de laat-symbolistische dichter Jan Jacob van Geuns (1893-1959). Hij had wel de voornamen doch helaas niet het talent met die andere laat-symbolistische dichter (Slauerhoff) gemeen: ‘Het werk van Van Geuns is zichzelf in hoge mate gelijk gebleven. Er is nauwelijks van enige ontwikkeling sprake.’ […]
