Te dien dage dronken Rimbaud en Verlaine uit kleine en 
ernstig-glinsterende bokalen van Absint, die waren de glinsteringen van kristallen en heldere starrenachten… uit der fiolen licht geschonken.
Op den achterhof geroes van stemmen en ene melodie die bleef zingen meê en het geroes deed zwijgen, maar meêzong in duisterende stegen, donkerend onder starrehelderen nanacht, waardoor Rimbaud en Verlaine gingen heên naar het lokaal dat werd verlicht door laag geelschaduwende elektrische lampen, die het tweetal, den twee zoekenden in der duisternis nacht omvaâmden…
[Afbeelding: Axel Törnemann – Lady L’Absinthe – 1902]