Een vriend Als ’t Londensche volk Oscar Wilde aanschouwt ’t Gerechtshof betredend, dan joelt het en jouwt En scheldt hem een ‘schurk’, een ‘piek-fijne-schavuit.’ Ook klassehaat laait er de menigte uit Die gaat in al stijgende dreiging tekeer… En wie mèt hem gaan, zijn bedacht op verweer…. Temidden dier horde vol nijd en venijn, Daar … Lees verder “Oscar Wilde in Nederland voetnoot (2)”
Auteur: Sander Bink
Polderdecadentisme (13)
Deze maal betreft het het romannetje Ombres Chinoises (1924) van Marguerite Schürmann: de echtgenote van de eerder genoemde Jules Schürmann. Ik noem dit voor het gemak maar polderdecadentisme, hoewel ik het ook had kunnen plaatsen in de eveneens boeiende categorie ‘lesbos in de literatuur.’ Het is een bijzonder geval van een tekst waarvan het niet … Lees verder “Polderdecadentisme (13)”
Jarig
In navolging van aan verjaardagen van schrijvers gewijde berichten op het Artistiek Bureau: afgelopen 10 juni was het 145 jaar geleden dat Couperus geboren werd. Glad vergeten.
‘Schijn en Wezen’
Zoudt ge ’t Lied van Schijn en Wezen, Free, niet meer met Walden vullen? Hoe gij ’t vaste pad voor ’t mulle Dra verliet en -’t was te vreezen – Gaandeweg er braakt uw spullen? Zoudt gij, die ’t maatschappelijk Schijnen Door uw Wezen dacht te bannen, U niet zóo kunnen vermannen, Dat gij laat … Lees verder “‘Schijn en Wezen’”
Gezien: ‘Don Juan’
Gisteravond zag ik de film Don Juan (1976): de laatste film van Brigitte Bardot. Nu zult u denken: wat heeft dat met het historische fin-de-sìecle te maken? Welnu, daar misschien direct niet zo heel veel mee, maar wel met de welbekende décadence litteraire van destijds, waarover ik maar blijf berichten. Iemand moet het immers doen. … Lees verder “Gezien: ‘Don Juan’”
‘Verzen eener Ziekte’
Over Karel van den Woestijne en de décadence is wel het een en ander geschreven. De conclusie is doorgaans dat ondanks de wat decadente, kwijnende en zwakke indruk die zijn werk (en leven) soms geeft, het allemaal wel meevalt. Toch moest ik bij de volgende tekst direct denken aan het vervolgens door mij geciteerde gedicht … Lees verder “‘Verzen eener Ziekte’”
Polderdecadentisme (12)
Dit is wel een heel zwakke variant, maar ik noem hem voor de volledigheid. Deze maal betreft het het debuutbundeltje Aan den verlaten vijver (1909) van Jan Greshoff De link met het decadentisme, dat Greshoff zijn ‘moderne’ Fransche literatuur kende, blijkt in dit bundeltje eigenlijk enkel uit de auteurs van wie hij enkele motto’s ontleende: … Lees verder “Polderdecadentisme (12)”
Edouard Dubus?
Edouard Dubus (1863-1895): ik kende hem niet. Ik zie net dat hij ook slechts een keer wordt aangestipt in The Romantic Agony. In The Decadent Handbook lezen we echter de volgende, boeiende beschrijving: ‘Much admired by fellow poets, Dubus was plagued by insanity, occult delusions and drug addiction, and, on release from an insane asylum, … Lees verder “Edouard Dubus?”
‘Kleine grootheden’
Het eerder vandaag genoemde, welbekende antiquarenduo deed zojuist een nieuwsbrief verschijnen dat is gewijd aan enkele ‘kleine grootheden’ uit de Nederlandse literatuur: Henri van Booven, August P. van Groeningen, Johan de Meester, Frans Netscher en Israël Querido. Toegegeven, niet de Henry Jamesen en Marcel Prousten van het literaire universum, maar diegenen die zijn geïnteresseerd in … Lees verder “‘Kleine grootheden’”
Elémir Bourges in Nederland
Elémir Bourges: wie leest of kent hem hier te lande nog? Ikzelf las jaren terug gefascineerd zijn ultra-decadente Wagneriaanse roman Le Crépuscule des dieux uit het literaire wonderjaar 1884. Daarna heb ik direct zijn daaropvolgende werk met de prachttitel Les oiseaux s’envolent et les fleurs tombent (1893) aangeschaft, maar dat was me uiteindelijk te moeilijk. … Lees verder “Elémir Bourges in Nederland”