Geerten Meijsing is een schrijver van wie je zou kunnen verwachten dat hij vaker op deze elektronische pagina’s genoemd wordt. In zijn werk toont hij zich immers duidelijk schatplichtig aan de literatuur van het fin de siècle. Dat geldt ook voor De grachtengordel, een sleutelroman over het Nederlandse literaire bedrijf, die is gekruid met een vleugje Couperus, een toefje Willem Paap en een wolkje Joris-Karl Huysmans. […]
Met deze keer Camille Lemonnier, Lodewijk van Deyssel, Guy de Maupassant, J. Tielrooy, Top Naeff en Edmond Haraucourt. En een attendering op enkele interessante/curieuze boeken die we niet kochten, maar tegenkwamen in een zojuist verschenen catalogus van de heren Fokas. […]
De vele trouwe lezers van deze mooiste der elektronische cultuurtempels zullen weten dat ondergetekende bescheiden bibliofiel bij voorkeur, en/of noodgedwongen, zijn malle en vergeten, maar soms ook gewoon goede en mooie boeken voornamelijk betrekt uit marginale hoeken en gaten. Logisch, want welke antiquaar neemt nou de moeite om, gesteld dat hij of zij ze al opmerkt of heeft, die boeken van pak-hem-beet Josephine Giese of M.G.L. van Loghem in hun catalogi op te nemen? […]
Dit is geen aanzet tot een reeks over Gabriele d’Annnunzio (1863-1938) in de Nederlandse literatuur van rond 1900. Aanwijsbare invloed heeft hij hier immers niet uitgeoefend. Wel zijn er twee aardige briefkaarten door hem verstuurd aan de bohémien en graalzoeker J.K. Rensburg, die interesse voor de mystiek deelde met de Italiaanse auteur. […]
Henri Borel was, als je het mij vraagt, een schrijver met vreemde voorkeuren. Zo komen de topoi ‘kleine kinderen’ en ‘prostitutie’ in zijn werk op een nogal opvallende manier aan bod. Wellicht wat kort door de bocht, maar er zit een beetje een luchtje aan. Lodewijk van Deyssel verwoordde dat reeds in zijn bespreking van Borels eerste boek, de destijds immens populaire roman Het Jongetje uit 1899. Van Deyssel sprak van een ‘kwijlenden stijfselstijl’ waar ‘de lezer wee van wordt en onwillekeurig geluiden [door] begint te maken, die de voorbijgangers ontsteld doen stil staan.’ […]
Natuurlijk stap ook ik zo op de fiets om te kijken welk onderkomen enkele prachtige Nederlandse en Vlaamse bibliofiele topstukken van rond 1900 zullen vinden, maar daar kopen, ho maar hoor! Ietsjes boven mijn zeer bescheiden budget. Neen, wij gaven, dankzij geschenken, vrij- en rommelmarkten niet meer dan twintig euro uit aan boekinkopen, maar dit leverde toch de volgende, niet zeer bijzondere, maar aardige aanwinstenstapel op: […]
Via een welbekende online ‘boekwinkel’ kwam hier bovengenoemde, niet lang geleden verschenen Huysmans binnen. Het betreft de eerste Engelse vertaling van de in 1880 (vermeerderde uitgave 1886) verschenen Croquis Parisiens. Uit inspectie van mijn ondertussen flinke rij Huysmansen bleek dat ik deze nog niet had. Vreemd, want het blijkt een van zijn beste en interessantste titels te zijn. […]
In onze mailbox vonden we de volgende oproep van Rob Delvigne:
De decadentste roman in de Nederlandse letterkunde is Pathologieën van Jacob Israël de Haan, uit 1908. ‘De ondergangen van Johan van Vere de With’ luidt de ondertitel, bewerkstelligd door de duivelse kunstenaar René Richell. In een brief aan zijn beroemde Belgische schrijversvriend George Eekhoud verklapte De Haan, dat de kunstenaarsfiguur aan de werkelijkheid ontleend is: […]
Een schaamteloos ‘Eigen Belangbericht’. Reeds sinds een jaar of twee houd ik mij intensief bezig met Couperus-biograaf Henri van Booven (1877-1964). Een zeer boeiende figuur die in zijn lange leven van alles gezien en meegemaakt heeft en vele grootheden uit zijn tijd goed gekend heeft: Van Deyssel, Gorter, De Nerée tot Babberich, Van de Woestijne, … Lees verder “Henri van Booven Oproep”
Gister schoot me te binnen, was het min of meer vergeten, dat ik in 2015 tussen de bedrijven door begonnen was aan het vertalen van J.K. Huysmans’ bekeringsroman En Route (1895). De periode in mijn leven dat ik voor mijn lol dit soort literatuur las is ook al weer een jaar of vijfentwintig geleden. Geen … Lees verder “J.K. Huysmans ‘Op Weg’ (En Route 1895) Hoofdstuk I.”
