In De Volkskrant van dit weekend schrijft ene Rutger Lemm over de lasten van schrijverschap en vaderschap. Enorm prangende en belangrijke kwestie en het is maar goed dat de courant hier zoveel aandacht aan besteed terwijl de wereld ten onder gaat. Nu ben ik noch schrijver noch vader en weet er niks van, weet enkel … Lees verder “Over literaire abortus en Mooie vrouwen, gans naakt en gesluierd op een sofa.”
4 december 2015 – Het is december, dus er dient gekocht en geschonken te worden. Maar doet u dat alstublieft wel op esthetisch verantwoorde 1900-wijze. Wij geven u, volstrekt belangeloos, de volgende, recent verschenen, kadotips: de altijd mooie Jugendstilkalender, de eerste volwaardige biografie van de gezusters Goekooop, Walsers Wandeling die hij iets na 1900 maakte, … Lees verder “1900-kadotips”
Verandering van spijs doet eten. Tussen de artikeltjes over André de Ridder door presenteer ik u, lezers van deze fijne webpagina, het eerste van twee artikels over een gedichtencyclus van Nikolaas Jan Karel van Bruggen (1938-1991), beter bekend als Nic van Bruggen. ‘Wat? Een post-experimenteel op rond1900!?’ roept u nu natuurlijk. U kan zich mijn verbazing dan ook voorstellen toen ik tijdens het herlezen van deze zogenaamde pink poet (afgekort als pp, dus: Nic van Bruggen pp) een cyclus ontdekte die een grote gelijkenis vertoont met de precieuze poëzie uit de laat-negentiende, vroeg-twintigste eeuw. In plaats van de ‘woordpap’ die deze experimentele generatie doorgaans serveert, om eventjes listig Paul de Vree te citeren. […]
Tot 8 maart is in Venetië in het Palazo Fortuny de tentoonstelling The Divine Marchesa – Art and life of Luisa Casati from the Belle Époque to the spree years te zien. Casati was de lady Gaga van het fin de siècle en is geportretteerd door onder meer Van Dongen, Boldini, Bakst en nog vele vele andere … Lees verder “The Divine Marchesa”
Pierre de Coulevain, kent u die nog? Misschien niet bewust, maar toen u nog jong, niet gedegenereerd en uitgeblust was, er nog geen internet bestond en u nog de puf had om boekenmarkten en antiquariaten af te struinen op zoek naar aardig gebonden Huysmannen, voordelige eerste drukken van Couperus en gesigneerde Henry James-uitgaven, heeft u … Lees verder “‘Eene verdorvenheid in staat u te doen rillen’ – De Coulevain licht de décadence toe”
Uw décadence-reporter (om zonder permissie een trouwe lezer te citeren) stapte, in het belang van ’s lands kunstgeschiedenis alsmede uit pure ennui, afgelopen maandag op zijn fietsje om vanuit zijn decadente villa in Amsterdam-Noord helemaal af te reizen naar Amsterdam-Zuid. Zuid, waar de mensen slank zijn en netjes gekleed, en waar in de Cornelis Schuytstraat … Lees verder “Over A.H. Bakker Korff en De Ware Jacob“
Piet Mondriaan is bij het grote publiek voornamelijk bekend om zijn minutieus en in overwegend primaire kleuren geschilderde, rechthoekige vlakken. Maar voordat hij tot deze rigide kunstvorm kwam, legde hij een lange weg af, van impressionisme naar symbolisme, en van expressionisme naar uiteindelijk volkomen abstractie. Het állervroegste werk van Mondriaan, een serie prenten waarop gruwelijke martelpraktijken staan afgebeeld, valt daar echter volkomen buiten, zowel in technische als inhoudelijke zin. […]
Pas bien étonnés de se trouver ensemble: Jacob Israël de Haan en Louis Couperus. Hoewel Neerlands twee meest decadente schrijvers tegenwoordig vaak min of meer in een adem genoemd worden, was dat in de tijd zij hun meest decadente en fraaiste werken publiceerden niet het geval. Mij waren tot voor kort althans geen contemporaine beschouwingen bekend waarin de twee nerveuze letterheren naast elkander gelegd werden. […]
Over de contemporaine receptie van Jean Lorrain – cultschrijver van het fin de siècle bij uitstek – in Nederland valt weinig te melden. Hij is namelijk zo goed als onopgemerkt gebleven bij zijn leven (en ook grotendeels daarna). […]
Het hierna volgende artikel is eerder op deze site geplaatst op 8 oktober 2006, maar werd verwijderd zonder dat de leiding van dit weblog daar op zat te wachten Nu de symfonie opnieuw wordt gespeeld, biedt zich een prima gelegenheid om het stuk hier opnieuw op te nemen.
