David Bowie.
Geschreven bij de liveversie van Let’s Dance op het illegaal verschenen album Request.
Je kleren uitgetrokken. Lang gewacht.
De altijd korte herfst, een droge winter.
Het voorjaar nagemeten tot de zomer.
Gezicht gepoeierd. Lippen wit geverfd.
Je nagels in een even doodsbleek lak.
Je armen uitgestrekt, je borstkast strak.
Je haren geblondeerd.
…………………………De langste nacht
loop jij ten voeten uit het straatje in
waar geen lantaren brandt. Gras tussen stenen
oogt blauw. De wegen zijn onaangeraakt
tot jij ze zult begaan, haast op je tenen.
Een volle glimlach toont je gave tanden.
Met zoete ernst, in erogene richting,
draag jij het maanlicht mee op beide handen,
en dans je door tot je de sterren raakt.