‘Something happened on the day I died.’ David Bowie Blackstar Door schemerige, licht gebogen gangen de duisternis nog verder tegemoet. Met standbeelden van goden aan weerszijden, gesloten deuren in een zwarte gloed. Door hoge vensters schijnt de maan te midden van sterrentekens en kometenstaarten. Gewelven die, al is er geen geluid, een echo galmen, voor- … Lees verder “Nico Weber Something happened on the day I died“
Tag: gedicht
Ontluikend dichterschap. Autobiographische Einzelheiten
toen in Berlijn nog muren stonden Folge 1 Mijn moeder zei: ’Vannacht ga ik naar buiten. Als jij je ogen sluit, word ik een ster: die Königin der Träume, zielsverlangen. Mijn licht schijnt stralend over je gezicht.’ Ze kuste me, sloot zingend de gordijnen, ging naar beneden als de Duitse Zon. Een traan liep in … Lees verder “Ontluikend dichterschap. Autobiographische Einzelheiten”
Drive-In Saturday
Drive in Saturday voor Marco Net na het voorjaar was je weer terug. Je haar gegroeid. Je tengere postuur iets langer dan ik me herinnerde. Je stond te ruiken aan de bloemen. Ik keek met een gevoel of het verboden was jou daar te zien — en wat ik zag mij niet ontroeren mocht. Nico … Lees verder “Drive-In Saturday“
Te dien dage dronken Rimbaud en Verlaine…
Te dien dage dronken Rimbaud en Verlaine uit kleine en ernstig-glinsterende bokalen van Absint, die waren de glinsteringen van kristallen en heldere starrenachten… uit der fiolen licht geschonken. Op den achterhof geroes van stemmen en ene melodie die bleef zingen meê en het geroes deed zwijgen, maar meêzong in duisterende stegen, donkerend onder starrehelderen nanacht, … Lees verder “Te dien dage dronken Rimbaud en Verlaine…“
In Memoriam Menno Wigman
Voor het eerst tik ik zonder enige vorm van retoriek of ongein, in tranen, denkend aan de dood, in de avond. Menno Wigman is dood. Fuck dude, fuckin’ fuck! Ik schakel nu niet over naar een klinische analyse van het zwartromantische-decadente gehalte van zijn oeuvre of wat ook. Het gaat om de mens Menno Wigman. … Lees verder “In Memoriam Menno Wigman”
Een gedicht voor Nieuwe Kunst-vormgever Chris Wegerif.
In de reeks ‘Gedichten voor…’ schrijf ik geen rijmpjes voor u, dat kan ik niet en houd ook helemaal niet van poëzie, maar worden gedichten gewijd aan als het even kan de modernste kunstenaars van rond 1900 gedocumenteerd. Enkel en alleen om u en de kunstgeschiedenis te dienen. Het mooiste zijn natuurlijk de gedichten gewijd … Lees verder “Een gedicht voor Nieuwe Kunst-vormgever Chris Wegerif.”
‘Eenmaal, andermaal…!’ – Album Amicorum Marie Thorbecke, 1860
Bij het Amsterdamse veilinghuis Zwiggelaar wordt op dinsdag 5 december een heel bijzonder Album Amicorum geveild, namelijk dat van de dochter van de beroemde liberale politicus Thorbecke: Marie Thorbecke (1845-1929). Album Amicorum Marie Thorbecke, dochter van de grote staatsman, 1860-1868- Album [Amicorum] Marie Thorbecke, 1860 – circa 1868, 46 bladen in geornamenteerd linnen boekfacsimile-omslag met … Lees verder “‘Eenmaal, andermaal…!’ – Album Amicorum Marie Thorbecke, 1860”
‘Je weet het nooit’: Enkele notities bij het verzamelen van Couperus, deel 1.
Aan het begin van mijn leerjaren was ik er stellig van overtuigd archeoloog te worden. Liefst meteen. Voor een dergelijke studie had ik dan na de HBS nog een cursus moeten volgen die toegang gaf tot universitair onderwijs. Op die HBS was ik, na een basisjaar, terecht gekomen, met als alternatief het gymnasium. De keuze … Lees verder “‘Je weet het nooit’: Enkele notities bij het verzamelen van Couperus, deel 1.”
Zomer’s kleuren: Een onbekend gedicht voor Constance de Nerée uit 1913.
‘Ut pictura poesis. Hoe staat u daar eigenlijk tegenover, heer Bink?’, vroeg het kassameisje bij de Aldi ons gisterochtend. Welnu, aangezien wij als decadente drop-outs niet veel verder zijn gekomen dan de middelbare school, moesten wij wel even opzoeken wat dat betekent en wie Horatius ook al weer was. Oh, dát, ja, leuk! Ja, dat … Lees verder “Zomer’s kleuren: Een onbekend gedicht voor Constance de Nerée uit 1913.”
De Omerta van Woudenberg
2008: de nooit gebeurde dingen indachtig Het dorp, de hoofdweg ingelopen naar de kerk, het was niet eens op zondagochtend, gevuld met vreugd’. O Heere laat ons zwijgen van jongens. Hooguit eén kon er mee door. Er was een ruit gesneuveld. Bij een hoeve, een kind te vondeling gelegd in hooi. Ook hier was het … Lees verder “De Omerta van Woudenberg”